ธงชาติอิสราเอล เริ่มใช้อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2491 หลังจากการประกาศสถาปนาประเทศได้ 5 เดือน ลักษณะเป็นธงสี่เหลี่ยมผืนผ้าพื้นสีขาว กว้าง 8 ส่วน ยาว 11 ส่วน กลางธงมีรูปดาวหกแฉกสีฟ้า อยู่ระหว่างแถบสีฟ้า 2 แถบ ที่พาดผ่านตอนบนและตอนล่างของธง โดยสีฟ้าหรือสีน้ำเงินในธงชาติและธงต่างๆ ของอิสราเอลนั้น มีระดับความเข้มที่แตกต่างกันออกไป[1] เฉพาะสีฟ้าในธงชาตินั้น เป็นชนิดที่เรียกในภาษาอังกฤษว่า "dark sky-blue"[2] ธงนี้ออกแบบขึ้นครั้งแรกเพื่อใช้ในขบวนการไซออนนิสต์เมื่อ พ.ศ. 2434 แบบของธงนี้มีพื้นฐานมาจากผ้าคลุมศีรษะของชาวยิวเพื่อใช้ในการทำพิธีทางศาสนา ซึ่งเป็นผ้าสีขาวมีขอบฟ้า มีชื่อเรียกว่า "ทาลลิต" (Tallit) ส่วนดาวหกแฉกสีฟ้าที่กลางธงมีชื่อเรียกว่า ดาวแห่งเดวิด (ภาษาฮีบรูเรียกว่า "มาเกน ดาวิด" (Magen David) แปลว่า โล่แห่งกษัตริย์เดวิด) อันเป็นสัญลักษณ์ของชาวยิว ซึ่งเริ่มใช้โดยชาวยิวในกรุงปราก ประเทศสาธารณรัฐเช็ก ในช่วงยุคกลางตอนปลาย และได้รับการยอมรับโดยคองเกรสแห่งไซออนนิสต์ครั้งที่ 1 (First Zionist Congress) เมื่อ พ.ศ. 2440[2]ใน พ.ศ. 2550 ประเทศอิสราเอลได้สร้างสถิติธงชาติที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลกขึ้นใหม่ จากการกางธงชาติอิสราเอลขนาดกว้าง 100 เมตร ยาว 660 เมตร น้ำหนัก 5.2 ตัน ที่บริเวณใกล้ป้อมโบราณเมืองมาซาดา[3]