ธงชาติเวียดนามใต้ ถือกำเนิดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2433 สมเด็จพระจักรพรรดิถั่ญ ท้าย ได้มีพระราชโองการให้เปลี่ยนธงแบบเดิมที่มีอักษรจีน (จื๋อญอ) ประกอบในธงเป็นธงแบบใหม่ ซึ่งมีลักษณะเป็นธงสีเหลืองกลางมีแถบริ้วสีแดงสามริ้ว ธงนี้ได้ใช้ในฐานะธงชาติเวียดนามแบบแรกสุดอย่างเป็นทางการ[1] Lê Văn Đệ เป็นผู้รื้อฟื้นการนำธงนี้มาใช้ ต่อมา ค.ศ. 1948 ได้ประกาศใช้อีกครั้งโดย สมเด็จพระจักรพรรดิบ๋าว ดั่ย[2] ซึ่งมีสถานะเป็นธงชาติของรัฐเวียดนาม (การรวมชาติเวียดนามของสหภาพฝรั่งเศส) ค.ศ 1949 ถึง 1955 และ สาธารณรัฐเวียดนาม (เวียดนามใต้) ตั้งแต่ ค.ศ 1955 จนถึง 30 เมษายน ค.ศ. 1975 ภายหลังการรวมชาติของเวียดนามเหนือ ธงแดงมีดาวห้าแฉกสีเหลืองจึงถูกประกาศใช้เมื่อเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคม ค.ศ. 1976 โดยธงสีเหลืองกลางมีแถบริ้วสีแดงสามริ้ว มีสถานะเป็นธงชาติเวียดนามเสรีชาวเวียดนามที่ตกเป็นผู้ลี้ภัยสงครามในประเทศสหรัฐอเมริกา (และในประเทศอื่น ๆ ที่เป็นถิ่นพำนักของผู้ลี้ภัย) ได้ใช้ธงนี้เป็นสัญลักษณ์ทางการเมืองนอกเหนือจากการใช้เป็นธงชาติแล้ว ยังมองว่าธงแดงมีดาวห้าแฉกสีเหลือง เป็นสัญลักษณ์ของเผด็จการคอมมิวนิสต์[3] ตั้งแต่เดือนมิถุนายน ค.ศ. 2002 จนถึงปัจจุบัน รัฐบาลท้องถิ่นทั้ง 13 รัฐของสหรัฐ, และ 85 เมืองใน 20 รัฐ ได้ประกาศให้ธงสีเหลืองกลางมีแถบริ้วสีแดงสามริ้วมีสถานะเป็นธงของชาวเวียดนามผลัดถิ่นซึ่งสื่อถึงมรดกและความเสรี[4][5][6] ในเวียดนามธงนี้ยังใช้เป็นสัญลักษณ์ของ "กลุ่มผู้ต่อต้านรัฐบาลพรรคคอมมิวนิสต์"[7]