ประวัติ ของ ธงชาติเอกวาดอร์

หลังจากดินแดนเอกวาดอร์ถูกพิชิตโดยเซบาสเตียน เดอ เบนัลกาซาร์ (Sebastián de Benalcázar) สัญลักษณ์ของจักรวรรดิสเปนได้โบกสะบัดเหนือเมืองกีโตที่เพิ่งก่อตั้งใหม่[4]

การเรียกร้องเอกราชครั้งแรกจากราชอาณาจักรสเปนเมื่อวันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2352 ธงสีแดงล้วนถูกชูขึ้นโดยผู้ก่อการ[5] ขบวนการเอกราชพ่ายแพ้ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2355 โดยการปราบปรามของนายทหารชาวสเปน ฆวน ซามาโน (Juan Sámano) ในวันที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2363 ธงใหม่สีน้ำเงินและสีขาว ห้าแถบแนวนอนสลับลายและดาวสีขาวสามดวงในแถบกลางถูกเชิญขึ้นเป็นครั้งแรก[4] ดาวทั้งสามเป็นตัวแทนของสามเมืองในเอกวาดอร์ กัวยากิล (Guayaquil), ปอร์โตบิเอโฆ (Portoviejo) และ มาชาลา (Machala)[5] ธงนี้ถูกนำมาใช้ในภายหลังโดยจังหวัด กัวยัส (Guayas)

กาเบรียล การ์เซีย โมเรโน (Gabriel García Moreno) ขณะอยู่ในอำนาจหลังการต่อสู้ที่กัวยากิลเป็นเวลาสองวัน ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2403 ได้นำธงสามแถบ สีเหลือง, น้ำเงิน และแดงกลับมาใช้ ทำให้ทุกวันที่ 26 กันยายนกำหนดให้เป็นวัน ดีอา เดอ ลา บันเดรา หรือวันแห่งธงชาติ[4][6] ก่อนหน้านี้มีการใช้ธงสีขาวน้ำเงินและขาวในแนวตั้ง ในแถบกลางสีฟ้ามีดาวสีขาววางเพื่อแสดงจำนวนจังหวัดในเอกวาดอร์ ยอดรวมดาวสูงสุดคือเจ็ดดวงก่อนที่ธงนี้จะถูกยกเลิก[5] ในพ.ศ. 2443 มีการประกาศธงที่เป็นมาตรฐานแห่งชาติ ได้มีการนำตราแผ่นดินเพิ่มลงบนธงชาติสำหรับธงของหน่วยงานราชการ ส่วนธงสีพื้นสงวนไว้สำหรับใช้ในกิจการค้าทางทะเล[7]

วิวัฒนาการของธงชาติเอกวาดอร์
เขตอุปราชแห่งนิวสเปน ค.ศ. 1534 - 1820		ธงกางเขนแห่งเบอร์กันดี.
ธงแห่งการปฏิวัติควินาน ค.ศ. 1809 - 1812		ธงผืนนี้ใช้ในการลุกฮือต่อต้านการปกครองขอสเปน เมื่อวันที่ 10 สิงหาคม พ.ศ. 2352 เป็นธงกากบาทเบอร์กันดีกางเขนสีขาวบนธงพื้นแดง.
ธงชาติผืนแรก ค.ศ. 1820 - 1822		ธงแถบแนวนอนขนาดเท่ากัน 5แถม สีฟ้า-ขาว ที่กลางแถบมีดาวสีขาวห้าแฉกสามดวง. ต่อมาได้ใช้เป็นธงประจำจังหวัดกวายา, ธงผืนนี้โบกสะบัดครั้งแรกในการประกาศอิสรภาพเมื่อวันที่ 9 ตุลาคม, พ.ศ. 2363.
ธงชาติผืนที่ 2 ค.ศ. 1822		เปลี่ยนแบบธงอย่างเป็นทางการวันที่ 2 มิถุนายน ค.ศ. 1822: "ธงประจำกวายากิล มีลักษณะเป็นธงพื้นสีขาว มีดาวสีขาว5แฉกตรงกลางสี่เหลี่ยมสีฟ้าที่ด้านคันธง."
ธงชาติผืนที่ 3 ค.ศ. 1822 - 1830		เอกวาดอร์ได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของแกรนโคลอมเบีย, และได้ใช้ธงของสหภาพมหาโคลอมเบีย. หลังจากนั้นอีก8ปี ในปี พ.ศ. 2373 เอกวาดอร์ได้แยกตัวออกจากสหภาพมหาโคลอมเบีย, โดยธงสามสีของเอกวาดอร์ ใช้มาจนถึง พ.ศ. 2388.
ธงชาติผืนที่ 4 ค.ศ. 1830 - 1835		ธงรัฐเอกวาดอร์, ประกาศใช้อย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน, พ.ศ. 2373.
ธงชาติผืนที่ 5 ค.ศ. 1835 - 1845		ธงชาติเอกวาดอร์ผืนแรก อย่างเป็นทางการ หลังแยกตัวออกจากสหภาพมหาโคลอมเบีย.
ธงชาติผืนที่ 6 ค.ศ. 1845		ระหว่างปี พ.ศ. 2388 ได้เกิดเหตุการณ์ ปฏิวัติมาร์คริสต์ ได้เปลี่ยนแบบธงชาติเป็นธงแถบแนวตั้งสามแถบ สีฟ้า-ขาว-ฟ้า, ตรงกลางธงมีดาวสีขาว5แฉกสามดวง เรียงเป็นสามเหลี่ยม.
ธงชาติผืนที่ 7 ค.ศ. 1845 - 1860		ข้อตกลงแห่งเควนซาได้รับการรับรอง, เมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน, พ.ศ. 2388 ซึ่งได้มีการแก้ไขแบบธงชาติ, โดยเพิ่มดาวสีขาว5แฉกบนธง จากสามดาวเป็นเจ็ดดาว "ซึ่งดาวบนธงทั้งเจ็ด หมายถึง เจ็ดจังหวัดที่รวมเป็นสาธารณรัฐเอกวาดอร์".[8]
ธงชาติผืนที่ 8 ค.ศ. 1860 - 1900		Gabriel García Moreno, เป็นผู้ทรงอำนาจในช่วง2วัน หลังจากศึกกวายากิล, ได้นำธงสามสีของกรันโคลัมเบียกลับมาใช้อีกครั้งเมื่อวันที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2403.
ธงชาติผืนที่ 9 ค.ศ. 1900 - 2009		ธงตั้งแต่วันที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2443 ธงถูกทำให้เป็นมาตรฐานแห่งชาติที่ชัดเจน เมื่อปี พ.ศ. 2443, ได้มีการนำตราแผ่นดินเพิ่มลงบนธงชาติ, ซึ่งธงชาติที่มีตราแผ่นดิน ใช้สำหรับหน่วยงานราชการ และ กองทัพ. ส่วนธงพลเรือนใช้ธงสามสีพื้นเกลี้ยงไม่มีตราแผ่นดิน.
ธงชาติผืนที่ 10 ตั้งแต่ ค.ศ. 2009 - ปัจจุบัน		ธงชาติปัจจุบัน เริ่มใช้พฤศจิกายน พ.ศ. 2552.