นยาซาแลนด์ (อังกฤษ: Nyasaland; ออกเสียง: /ˈnjɑːsɑːlænd, naɪˈæsə-/) เป็นรัฐในอารักขาของจักรวรรดิบริติชที่ตั้งอยู่บนทวีปแอฟริกา ก่อตั้งขึ้นใน พ.ศ. 2450 เมื่ออดีตรัฐในอารักขาแอฟริกากลางของอังกฤษเปลี่ยนชื่อไปเป็นนยาซาแลนด์ ระหว่าง พ.ศ. 2496 ถึง พ.ศ. 2506 นยาซาแลนด์กลายเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐโรดีเชียและนยาซาแลนด์ หลังจากที่สหพันธ์ล่มสลาย นยาซาแลนด์แยกตัวเป็นอิสระจากอังกฤษเมื่อวันที่ 6 กรกฎาคม พ.ศ. 2507 และเปลี่ยนชื่อเป็นมาลาวีประวัติศาสตร์ของนยาซาแลนด์เป็นที่เด่นชัดขึ้นจากการสูญเสียที่ดินรวมครั้งใหญ่ของชุมชนชาวแอฟริกันในช่วงต้นของยุคล่าอาณานิคม ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2458 บาทหลวงจอห์น ชิลีเลเบได้ก่อกบฏขึ้นเพื่อต่อต้านการเลือกปฏิบัติต่อชาวแอฟริกันของคนขาว ทว่าไม่สำเร็จ กระนั้นผู้ปกครองอาณานิคมก็ทำการทบทวนนโยบายบางอย่างของตนเองใหม่ จากนั้นในคริสต์ทศวรรษที่ 1930 กลุ่มชนชั้นสูงของชาวแอฟริกันที่ได้รับการศึกษาจำนวนมาก ซึ่งหลายคนเคยศึกษาในสหราชอาณาจักร เริ่มมีบทบาททางการเมืองมากขึ้นและขึ้นมาเป็นแกนนำในการเรียกร้องอิสรภาพ พวกเขาได้ก่อตั้งสมาคมขึ้นหลายแห่ง และถัดมาใน พ.ศ. 2487 จึงได้รวมตัวกันเป็นรัฐสภาแอฟริกันแห่งนยาซาแลนด์ (NAC) [ต้องการอ้างอิง]เมื่อนยาซาแลนด์ถูกบังคับให้ร่วมสหพันธรัฐกับโรดีเซียตอนใต้และโรดีเซียตอนเหนือใน พ.ศ. 2496 เหตุการณ์ความไม่สงบในเมืองจึงปะทุขึ้น เนื่องจากประชาชนในดินแดนนยาซาแลนด์ไม่ประสงค์เข้าร่วมสหพันธ์ดังกล่าว ความล้มเหลวของรัฐสภาฯ ในการป้องกันปัญหานี้ทำให้นยาซาแลนด์ล่มสลาย แต่หลังจากนั้นไม่นานคนรุ่นใหม่ที่อายุน้อยกว่าและมีความเข้มแข็งมากขึ้นก็ได้ฟื้น NAC ขึ้นมา ในที่สุดพวกเขาเชิญฮาสต์ติง บานดา กลับมา และนำประเทศไปสู่การประกาศเอกราชในฐานะประเทศมาลาวีใน พ.ศ. 2507