ช่วงแรก

หลังจากที่ได้ก่อตั้งสโมสรฟุตบอลนิวตันฮีทแลนคาเชียร์แอนด์ยอร์กเชียร์เรลเวย์ ลูกจ้างของคาร์เรจแอนด์วากอนเวิกส์ (Carriage and Wagon Works) ของบริษัทแลงคาเชอร์แอนด์ยอร์กเชอร์เรลเวย์ (Lancashire and Yorkshire Railway (LYR)) ได้เรียกร้องขอสนามไว้สำหรับเล่น สถานที่เลือกนั้นมีเจ้าของคือหน่วยงานมหาวิหารแมนเชสเตอร์ ถึงแม้ว่าสถานที่จะสะดวกต่อการทำงานขนส่ง[1] แต่ก็ "ขรุขระ มีเศษหินในช่วงฤดูร้อน และเป็นโคลน ท่วมนองอย่างหนักในช่วงฤดูฝน"[2] บริษัททางรถไฟจึงเห็นด้วยที่จะลงนามเช่ากับหน่วยงานนี้และเช่าสนามให้แก่สโมสรฟุตบอล[3] ซึ่งก็อยู่ติดกับทางรถไฟที่ดำเนินงานโดย LYR สนามแห่งนี้มักจะมีหมอกลงจัดจากไอน้ำเมื่อรถไฟวิ่งผ่าน เวลาเปลี่ยนผู้เล่นก็จะทำกันที่ร้านจำหน่ายสุราทรีเฮาส์ ที่อยู่ห่างจากถนนโอลดัมหลายร้อยหลา เนื่องด้วยไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอยู่รอบข้าง[4] ในบางครั้งอาจมีเครื่องดื่มจากผู้สนับสนุนให้บ้างบริเวณปลายทางทิศตะวันออกของที่ดิน[1]

นัดการแข่งขันที่ได้รับการบันทึกครั้งแรกเกิดขึ้นในปี 1880 สองปีหลังจากสโมสรได้ก่อตั้งขึ้น ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นเกมกระชับมิตร นัดการแข่งขันชิงชัยครั้งแรกที่จัดขึ้นที่นอร์ทโรดเป็นการแข่งขันถ้วยแลงคาเชอร์ รอบแรกที่พบกับทีมสำรองของสโมสรฟุตบอลแบล็กเบิร์นโอลิมปิก แข่งเมื่อ 27 ตุลาคม 1883 โดยนิวตันฮีทแพ้ 7–2 รายละเอียดผู้ชมสูญหายไป แต่คาดว่าสนามมีการล้อมรั้ว มีค่าเข้า 3 เพนนี (ราว 1 ปอนด์ในปี 2018) ของนัดการแข่งขัน[5] เมื่อฟุตบอลเป็นกีฬาอาชีพในอังกฤษในปี 1885 นิวตันฮีทได้เซ็นสัญญานักฟุตบอลอาชีพครั้งแรกในช่วงฤดูร้อนปี 1886 รายได้ของสโมสรไม่เพียงพอในการจ่ายค่าจ้าง จึงมีการเรียกเก็บค่าธรรมเนียม 3 เพนนีในทุกนัดการแข่งขันที่นอร์ทโรด ต่อมาเพิ่มเป็น 6 เพนนี[6]

ขยับขยายและถูกขับไล่

เดิมทีสนามมีความจุราว 12,000 คน แต่เจ้าหน้าที่ของสโมสรตัดสินใจว่า นี่ไม่เพียงพอต่อความหวังพวกเขาเหล่านั้นที่จะเข้าร่วมในลีกฟุตบอลได้[7] ได้มีการขยับขยายสนามในปี 1887[1] แต่ปี 1891 นิวตันฮีทได้ใช้เงินสำรองบางส่วนที่มีซื้ออัฒจรรย์หลัก 2 อัฒจรรย์ แต่ละอัฒจรรย์จุได้ 1,000 คน อย่างไรก็ตาม การซื้อนี้ทำให้สโมสรไม่ลงรอยกับบริษัททางรถไฟที่ปฏิเสธการช่วยเหลือข้อตกลงทางการเงิน[7] มีสององค์กรที่ได้แยกออกไปนับจากนั้นและในปี 1892 สโมสรพยายามหาทุนเรือนหุ้นจำนวน 2,000 ปอนด์ เพื่อจ่ายหนี้จากการขยับขยายสนามนี้[8] การแยกออกไปนี้ทำให้บริษัททางรถไฟหยุดจ่ายค่าเช่าให้เนื่องจากสนามนี้เป็นของมหาวิหารที่ ณ ขณะนั้นตัดสินใจเพิ่มค่าเช่าด้วย[9] ภายใต้ความดันทางการเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อหน่วยงานมหาวิหารรู้สึกว่าเป็นการไม่เหมาะสมที่สโมสรคิดค่าเข้าสนาม[4] จึงมีการประกาศขับไล่สโมสรในเดือนมิถุนายน 1893[10] ผู้บริหารสโมสรจึงเริ่มหาสนามแห่งใหม่ตั้งแต่เริ่มมีการพยายามขับไล่ตั้งแต่ครั้งแรกในเดือนพฤษภาคมของปีก่อนหน้านี้ พวกเขาสามารถย้ายไปยังสนามแห่งใหม่ที่แบงก์สตรีต อยู่ห่างจากเคลย์ตัน 3 ไมล์[10] การจะย้ายอัฒจรรย์ใหญ่ 2 อัฒจรรย์ไปยังสนามแห่งใหม่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ พวกเขาจึงขายไปที่ 100 ปอนด์[8]

ปัจจุบัน

สนามไม่คงหลงเหลืออยู่ในปัจจุบัน และนอร์ทโรดถูกเปลี่ยนชื่อมาเป็นนอร์แทมป์ตันโรด[1] หลังจากที่สนามถูกใช้เป็นสนามท้องถิ่น โรงเรียนมัธยมมอสตันบรูก (Moston Brook High School) ก็ได้มาบนที่ดินแห่งนี้[11] มีแผ่นจารึกสีแดงติดอยู่หนึ่งในผนังของโรงเรียน โดยระบุว่าเป็นสถานที่ของสนามกีฬาเก่า[12] แต่แผ่นจารึกก็ถูกขโมยและไม่มีอันใหม่ทดแทน[13] หลังจากโรงเรียนปิดตัวลงในเดือนสิงหาคม 2000 นอร์ทเวสต์รีเจียนนอลเดเวลอปเมนต์เอเจนซี (Northwest Regional Development Agency (NWDA)) ก็ได้เลือกที่นี้เป็นที่ตั้งของนอร์ทแมนเชสเตอร์บีซิเนสพาร์ก (North Manchester Business Park) เมื่อปี 2002[14][15]