นอร์เทิร์นโรดีเชีย (อังกฤษ: Northern Rhodesia) เป็นรัฐในอารักขา ตั้งอยูในตอนกลางของภูมิภาคแอฟริกาใต้ ก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1911 โดยการควบรวมรัฐในอารักขาสองรัฐ คือ บารอตซิแลนด์-นอร์ทเวสเทิร์นโรดีเซีย และนอร์ทอีสเทิร์นโรดีเชีย[2][3][4][5] โดยในช่วงแรก นอร์เทิร์นโรดีเชียอยู่ภายใต้การบริหารของบริษัทแอฟริกาใต้ของบริเตน (British South Africa Company; BSAC) ซึ่งเป็นบริษัทสัมปทาน ที่ได้รับอนุญาตจากรัฐบาลสหราชอาณาจักร เหมือนเช่นรัฐในอารักขาสองรัฐก่อนหน้า รัฐบาลสหราชอาณาจักรเข้ามาบริหารดินแดนแห่งนี้ตั้งแต่ ค.ศ. 1924 ในฐานะรัฐในอารักขา โดยอยู่ภายใต้เงื่อนไขที่คล้ายคลึงกับรัฐในอารักขาอื่น ๆ ของสหราชอาณาจักร และข้อกำหนดพิเศษที่บังคับใช้ขณะอยู่ภายใต้การปกครองของบริษัทเป็นอันยุติลง[5][6]แม้ว่าตอนที่อยู่ภายใต้สัมปทานของบริษัทแอฟริกาใต้ฯ นอร์เทิร์นโรดีเชียจะมีลักษณะเป็นอาณานิคมสัมปทานก็ตาม แต่สนธิสัญญาที่บริษัทแอฟริกาใต้ฯ ลงนามกับผู้ปกครองในท้องถิ่นและกฎหมายของบริเตน ทำให้นอร์เทิร์นโรดีเชียมีสถานะเป็นรัฐในอารักขา ดินแดนนี้ดึงดูดผู้ตั้งถิ่นฐานจากยุโรปได้ค่อนข้างน้อย แต่เมื่อพวกเขาเริ่มมีตัวแทนทางการเมือง พวกเขาก็เริ่มเรียกร้องให้อาณานิคมอยู่ภายใต้การปกครองของชาวผิวขาว ซึ่งเป็นชนกลุ่มน้อย ในฐานะอาณานิคมแยกต่างหาก หรือรวมตัวกับเซาเทิร์นโรดีเชียและอาจรวมไนแอซาแลนด์เข้าไปด้วย แร่ธาตุอันมั่งคั่งของนอร์เทิร์นโรดีเชียทำให้นักการเมืองเซาเทิร์นโรดีเชียสนับสนุนให้มีการการควบรวมกันเป็นประเทศเดียว แต่รัฐบาลสหราชราชอาณาจักรสนับสนุนการรวมตัวอย่างหลวม ๆ มากกว่า ซึ่งจะรวมไปถึงไนแอซาแลนด์ด้วย เพื่อปกป้องชาวแอฟริกาในนอร์เทิร์นโรดีเชียและไนแอซาแลนด์จากกฎหมายเลือกปฎิบัติของเซาเทิร์นโรดีเชีย สหพันธรัฐโรดีเชียและไนแอซาแลนด์ ซึ่งได้รับการจัดตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1953 ถูกต่อต้านจากชาวแอฟริกา ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่อย่างรุนแรง และยังเร่งให้เกิดการเรียกร้องการปกครองโดยชาวแอฟริกา ด้วยแรงกดดันดังกล่าว นอร์เทิร์นโรดีเชียจึงได้รับเอกราช กลายเป็นประเทศแซมเบียในปัจจุบัน[7]ในทางภูมิศาสตร์ คำว่า "โรดีเซีย" หมายความถึงภูมิภาคที่โดยทั่วไปประกอบด้วยพื้นที่ที่ในปัจจุบันคือประเทศแซมเบียและประเทศซิมบับเว[8] ตั้งแต่ ค.ศ. 1964 เป็นต้นไป ชื่อ "โรดีเชีย" จะหมายถึงเซาเทิร์นโรดีเชียในอดีตเท่านั้น