ประวัติ ของ นักข่าวไร้พรมแดน

นักข่าวไร้พรมแดน (RWB) ก่อตั้งขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2528 โดย โรแบร์ เมนาร์ (Robert Ménard), เรมีย์ เลารี (Rémy Loury), ฌัก โมเลนา (Jacques Molénat) ,และเอมิลเลียน ฌูบีโน (Émilien Jubineau) ในเมืองมงเปอลีเย ประเทศฝรั่งเศส[5] สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่บนท้องถิ่นการปกครองที่ 2 ของกรุงปารีส[6] RWB ยังมีสำนักกงานในเมืองเบอร์ลิน บรัสเซลล์ โรม สต็อกโฮล์ม ตูนิส เวียนนา และวอชิงตัน ดี.ซี. โดยสำนักงแรกในเอเชียตั้งอยู่ที่เมืองไทเป ประเทศไต้หวัน เปิดอย่างเป็นทางการเมื่อเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2560[7][8][9] RWB จัดอันดับประเทศไต้หวันว่ามีมีเสรีภาพสื่ออันดับต้น ๆ ติดต่อกันเป็นเวลาห้าปีตั้งแต่ พ.ศ. 2556 และอยู่ในอันดับที่ 45 ใน พ.ศ. 2560[10]

แต่เดิมองค์การทำงานเพื่อสนับสนุนสื่อทางเลือก (alternative media) แต่เกิดการขัดแย้งระหว่างผู้ก่อตั้งจนสุดท้ายเหลือเพียงเมนาร์เท่านั้น เขาเปลี่ยนทิศทางขององค์การให้มุ่งสนับสนุนเสรีภาพสื่อ[5] นักข่าวไร้พรมแดนกล่าวว่าได้รับแรงบันดาลใจจากมาตรา 19 ของปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน พ.ศ. 2491 (ค.ศ. 1948) ซึ่งกล่าวว่าทุกคนมี "สิทธิทางเสรีภาพในการออกความคิดเห็นและในการแสดงออก" และมีสิทธิ "ค้นหา ได้รับ และบอกเล่า" ข้อมูลและความคิด "ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน"

เมนาร์เป็นเลขาธิการคนแรกของ RWB ต่อมา Jean-François Julliard รับหน้าที่นี้ใน พ.ศ. 2541[11] Christophe Deloire รับช่วงต่อ Julliard ในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2555 เมื่อรับตำแหน่งผู้อำนวยการใหญ่[12]

การกระทำโดยตรงของนักข่าวไร้พรมแดน ได้แก่ การอุทธรณ์ต่อเจ้าหน้าที่รัฐผ่านจดหมาย การร้องทุกข์ หรือการทำข่าว RWB รวบรวทข้อมูลและจัดการตรวจสอบเสรีภาพสื่อในแต่ละภูมิภาค (ยุโรป, เอเชียแปซิฟิก, ตะวันออกกลาง, แอฟริกาเหนือ และอเมริกา) หรือหัวข้อ ผ่านเครือข่ายประกอบด้วยกว่า 150 ตัวแทนทั่วโลก หากมีความจำเป็น องค์การจะส่งทีมเข้าประเมินสภาพแวดล้อมการทำงานสำหรับนักข่าวในประเทศเฉพาะ โดยเผยแพร่รายงานประจำปีและดัชนีด้านเสรีภาพของสื่อ (Press Freedom Index) ของแต่ละประเทศ องค์การยังริเริ่มการรณรงค์โฆษณาด้วยความช่วยเหลือจากบริษัทโฆษณาเพื่อเพิ่มความตระหนักเกี่ยวกับการคุกคามต่อเสรีภาพสื่อและเสรีภาพข้อมูลข่าวสาร เพื่อบ่อนทำลายภาพลักษณ์ของประเทศที่ถูกเรียกว่าเป็นศัตรูของเสรีภาพการแสดงออก และเพื่อขัดขวางการสนับสนุนทางการเมืองโดยนานาประเทศต่อรัฐบาลที่โจมตีแทนที่จะป้องกันเสรีภาพข้อมูลข่าวสาร[5]

RWB ยังจัดหาการช่วยเหลือสำหรับนักข่าวและสื่อผู้ที่ตกอยู่ในอันตรายหรือประสบความยากลำบากในการยังชีพ โดยการให้เงินเพื่อสนับสนุนนักข่าวที่อยู่ระหว่างลี้ภัยหรือที่ถูกจำคุกและครอบครัวของพวกเขารวมถึงครอบครัวของนักข่าวที่เสียชีวิต เพื่อทำให้นักข่าวสามารถหนีออกจากประเทศของตนได้หากตกอยู่ในอันตราย เพื่อซ่อมแซมผลกระทบของการทำลายช่องทางสื่อ เพื่อครอบคลุมค่าธรรมเนียมทางกฎหมายของนักข่าวที่ถูกดำเนินคดีจากการเขียนหรือค่ารักษาพยาบาลสำหรับผู้ที่ถูกโจมตี และบางทีอาจจัดหาเสื้อเกราะกันกระสุนให้นักข่าวใช้[13]

พันธมิตร

นักข่าวไร้พรมแดนเป็นคณะกรรมการก่อตั้งของการแลกเปลี่ยนเสรีภาพการแสดงออกนานาชาติ (International Freedom of Expression Exchange, IFEX) ซึ่งเป็นเครือค่ายเสมือนขององค์การนอกภาครัฐที่เฝ้าดูการละเมิดสิทธิการแสดงออกอย่างเสรีทั่วโลกและปกป้องนักข่าว นักเขียน และผู้อื่นที่ถูกดำเนินคดีขณะใช้สิทธิเสรีภาพการแสดงออกของตน

RWB อยู่ในกว่า 150 ประเทศผ่านตัวแทนท้องถิ่นที่ทำหน้าที่ถ่ายทอดข้อมูลข่าวสารและผ่านการร่วมมืออย่างใกล้ชิดกับคนท้องที่และกลุ่มเสรีภาพสื่อในภูมิภาค รวมถึง:[14]

ประเทศองค์การ
บังกลาเทศBangladesh Centre for Development, Journalism and Communication (BCDJC)
เบลารุสBelarusian Association of Journalists (BAJ)
พม่าBurma Media Association (BMA)
โคลอมเบียCeso-FIP (Solidarity Centre-International Federation of Journalists)
โคลอมเบียColombian Federation of Journalists (FECOLPER)
สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโกJournalist In Danger (JED)
เอริเทรียAssociation of Eritrean Journalists in Exile
ฮอนดูรัสCommittee for Free Expression (C-Libre)
อิรักJournalistic Freedom Observatory (JFO)
คาซักสถานJournalists in Danger
เม็กซิโกCentre for Journalism and Public Ethics (CEPET)
ปากีสถานTribal Union of Journalists (TUJ)
โรมาเนียMedia Monitoring Agency
รัสเซียGlasnost Defence Foundation (GDF)
โซมาเลียNational Union of Somali Journalists (NUSOJ)
ศรีลังกาJournalists for Democracy in Sri Lanka (JDS)
ไทยเครือข่ายพลเมืองเน็ต (Thai Netizen Network, TNN)
ซิมบับเวZimbabwe Journalists for Human Rights (ZJHR)

รางวัลที่ได้รับ

RWB ได้รับรางวัลต่าง ๆ รวมถึง:[5]

  • พ.ศ. 2557 (ค.ศ. 2014): 2014 DemokratiePreis แห่งเมืองบอนน์[15]
  • พ.ศ. 2556 (ค.ศ. 2013): ได้รับรางวัล "Freedom of Speech Award" จาก International Association of Press Clubs ในวาร์ซอ[16]
  • พ.ศ. 2555 (ค.ศ. 2012): ได้รับรางวัล "Club Internacional de Prensa" ในมาดริด
  • พ.ศ. 2552 (ค.ศ. 2009): ได้รับรางวัล "Roland Berger Human Dignity Award" ร่วมกับทนายความชาวอิหร่านเจ้าของรางวัลโนเบลสาขาเสรีภาพ Shirin Ebadi[17]
  • พ.ศ. 2552 (ค.ศ. 2009): ได้รับ "Médaille Charlemagne" สำหรับสื่อทวีปยุโรป
  • พ.ศ. 2551 (ค.ศ. 2008): ได้รับรางวัล "Kahlil Gibran Award for Institutional Excellence" จาก Arab American Institute Foundation
  • พ.ศ. 2550 (ค.ศ. 2007): ได้รับรางวัล "Asia Democracy and Human Rights Award" จาก Taiwan Foundation for Democracy และรางวัล "Dawit Isaak Prize" จาก Swedish Publicists' Association.
  • พ.ศ. 2549 (ค.ศ. 2006): ได้รับรางวัล International Emmy Award จาก International Academy of Television Arts and Sciences
  • พ.ศ. 2548 (ค.ศ. 2005): ได้รับรางวัล Sakharov Prize จากรัฐสภายุโรปสำหรับ "Freedom of Thought" ร่วมกับทนายความสิทธิมนุษย์ชนชาวไนจีเรีย Hauwa Ibrahim และการเคลื่อนไหว Ladies in White ในประเทศคิวบา[18]
  • พ.ศ. 2540 (ค.ศ. 1997): ได้รับรางวัล "Journalism and Democracy Prize" จากสมัชชารัฐสภาของ Organization for Security and Co-operation in Europe (OSCE).
  • พ.ศ. 2535 (ค.ศ. 1992): ได้รับรางวัล "Lorenzo Natali Prize" จากคณะกรรมาธิการยุโรปสำหรับการปกป้องสิทธิมนุษย์ชนและประชาธิปไตย

ใกล้เคียง

นักข่าวไร้พรมแดน นักข่าว นักฆ่าโรแมนติก นักล่าล้างเผ่าพันธุ์ปีศาจ นักฆ่าเทวดาแขนเดียว นักขายบ้านเฮี้ยน นักฆ่ากระสุนโลกันต์ นักล่านาซี นักล่าแต้มศูนย์ นักล่ามฤตยูนอกโลก

แหล่งที่มา

WikiPedia: นักข่าวไร้พรมแดน http://www.canneslions.com/work/press/entry.cfm?en... http://www.irishtimes.com/newspaper/breaking/2009/... http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubR... http://www.lefigaro.fr/medias/2008/09/26/04002-200... http://12mars.rsf.org/2014-en/#slide2 http://en.rsf.org http://en.rsf.org/71-journalists-were-killed-in-20... http://en.rsf.org/IMG/pdf/2013_wpfi_methodology.pd... http://en.rsf.org/IMG/pdf/RWB_guidelines_exiled_jo... http://en.rsf.org/IMG/pdf/guide_gb_md-2.pdf