นางโภควดีเป็นนางสนมพระอินทร์ มีผิวเปล่งปลั่ง สดใสดังเนื้อทอง มีกลิ่นกายหอมไกลเป็นโยชน์ วันหนึ่งพระอินทร์ได้บอกกับพระนางโภควดีว่า นางใกล้จุติเพื่อได้ไปสร้างยอดแห่งทานบารมีแล้วจะได้กลับมาเกิดบนสวรรค์ใหม่อีกครั้ง พระอินทร์ให้พระนางโภควดีเลือกว่าจะไปจุติเป็นอะไร แต่ก็คิดไม่ออก จึงได้ระลึกถึงฤๅษีตาไฟที่อาศัยอยู่ในป่าหิมพานต์ ซึ่งเก่งกล้าวิชาอาคมนั่งหลับตาบำเพ็ญตะบะอยู่ช้านานมาแล้ว หากลืมตามองไปที่ใดที่นั่นก็จะไหม้เป็นเถ้าถ่าน นางโภควดีจึงไปหาพระฤๅษี

พระฤๅษีซึ่งบำเพ็ญเพียรบารมีมาช้านานพอได้กลิ่นหอมของดอกไม้ทั้ง ๆ ที่เป็นฤดูร้อนก็นึกสงสัยลืมตาขึ้นดู พระนางโภควดีที่นั่งอยู่ก็เลยไหม้เป็นเถ้าถ่านกองอยู่ ฤๅษีไม่ทราบว่ากองเถ้าถ่านอะไรที่ตนเผาไปนั้นคืออะไร จึงได้นั่งสมาธิเพ่งมองในญาณ จึงทราบว่าเป็นนางโภควดี จึงถามนางว่ามาทำไมมีเรื่องเดือดร้อนอะไร พระนางโภควดีจึงบอกแก่ฤๅษีว่าพระอินทร์จะให้นางลงไปเกิดแล้วให้เลือกว่าจะเกิดเป็นอะไรที่สามารถสร้างยอดแห่งทานได้ ฤๅษีบอกให้นางตั้งจิตให้แน่วแน่อธิษฐานตามตนว่า เรือนร่างทั้งหมดจะให้เป็นทานแก่มนุษย์และสัตว์โลก จบคำอธิษฐานของพระนางโภควดี พระฤๅษีจึงใช้ไม้เท้าตีเถ้าถ่านของนางแตกกระจายสู่พื้นโลก