นาร์ซิสซัส (กรีก: Νάρκισσος, อังกฤษ: Narcissus หรือ Narkissos) อาจแผลงมาจาก ναρκη (narke) หมายถึง "การหลับ, ความไม่รู้สึก" ในเทพปกรณัมกรีก เป็นนายพรานจากดินแดนเธสพิเอ (Thespiae) ในโบเทีย (Boeotia) ผู้มีชื่อเสียงในด้านความงาม เขาเป็นผู้หยิ่งทะนงเป็นพิเศษ โดยรังเกียจผู้ที่รักเขา เนเมซิสเห็นดังนี้และดึงดูดนาซิสซัสไปยังบ่อ ที่ซึ่งเขาเห็นเงาสะท้อนของตนในน้ำและตกหลุมรักเงานั้น โดยไม่ทราบเลยว่ามันเป็นเพียงภาพ จนสุดท้ายก็ตายเพราะไม่อาจผละสายตาไปจากความงามของเงาสะท้อนของตน[1]ตำนานนี้หลายรุ่นสืบทอดจนถึงปัจจุบันจากแหล่งโบราณ รุ่นคลาสสิกเล่าโดย โอวิด พบในหนังสือเมตามอร์โฟเซส (Metamorphoses, ประพันธ์เสร็จใน ค.ศ. 8) เล่ม 3 อันเป็นเรื่องราวของนาร์ซิสซัสกับเอ็คโค รุ่นก่อนหน้านั้นคาดว่าประพันธ์โดยกวี พาร์ธีนิอัส แห่งไนเซีย (Parthenius of Nicaea) ราว 50 ปีก่อน ค.ศ. เพิ่งจะถูกค้นพบเมื่อไม่นานมานี้ที่ออกซฟอร์ด[2] ไม่เหมือนกับรุ่นของโอวิด รุ่นนี้จบลงด้วยนาร์ซิสซัสฆ่าตัวตาย ส่วนรุ่นของโคนอน (Conon) นักประพันธ์ร่วมสมัยกับโอวิด จบเรื่องด้วยนาร์ซิสซัสฆ่าตัวตายเช่นกัน อีกศตวรรษต่อมา นักเขียนเรื่องเดินทาง พอเซเนียส (Pausanias) บันทึกเรื่องราวต่างไป โดยนาร์ซิสซัสตกหลุมรักกับน้องสาวฝาแฝดมากกว่าตัวเขาเอง[3]ทางการแพทย์เรียกอาการหลงตัวเองอย่างรุนแรงว่า นาซิซีติส (Narcisisitic) หรือ นาร์ซิสซัสซินโดรม (Narcissus Syndrome)