นาเดจดา คอนสตันตีโนวา ครุปสกายา (รัสเซีย: Надежда Константиновна Крупская 26 กุมภาพันธ์ [ตามปฎิทินเก่า: 14 กุมภาพันธ์] ค.ศ. 1869 – 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1939)[1] เป็นนักปฏิวัติชาวรัสเซียและเป็นภรรยาของวลาดีมีร์ เลนินครุปสกายาเกิดที่เซนต์ปีเตอส์เบิร์กในตระกูลขุนนางที่สืบเชื้อสายมาจากความยากจน และเธอได้พัฒนามุมมองที่แข็งแกร่งเกี่ยวกับการปรับปรุงชีวิตคนยากจน เธอยอมรับลัทธิมากซ์และพบกับเลนินที่กลุ่มสนทนาลัทธิมากซ์ใน ค.ศ. 1894 ทั้งสองถูกจับใน ค.ศ. 1896 เนื่องด้วยกิจกรรมปฏิวัติและหลังจากที่เลนินถูกเนรเทศไปยังไซบีเรีย ครุปสกายาก็ได้รับอนุญาตให้เข้าพบกับเขาใน ค.ศ. 1898 โดยมีเงื่อนไขว่าทั้งสองจะแต่งงานกัน ทั้งสองตั้งรกรากในมิวนิกและลอนดอนหลังจากลี้ภัย ก่อนที่จะกลับไปรัสเซียช่วงสั้น ๆ เพื่อมีส่วนร่วมในการปฏิวัติที่ล้มเหลวใน ค.ศ.​ 1905หลังการปฏิวัติใน ค.ศ. 1917 ครุปสกายาอยู่ในแนวหน้าของฉากการเมือง โดยเข้าเป็นสมาชิกคณะกรรมการกลางของพรรคคอมมิวนิสต์ใน ค.ศ. 1924 คั้งแต่ ค.ศ. 1922 ถึง ค.ศ. 1925 เธอเห็นด้วยกับโจเซฟ สตาลิน กรีโกรี ซีนอฟเยฟ และ เลฟ คาเมนเยฟ เพื่อต่อต้านฝ่ายค้านฝั่งซ้ายของเลออน ทรอตสกี แม้ว่าในภายหลังเธอจะแยกทางกับสตาลิน เธอเป็นรองกรรมการราษฎรฝ่ายการศึกษาตั้งแต่ ค.ศ. 1929 ถึง ค.ศ. 1939 โดยมีอิทธิพลอย่างมากต่อระบบการศึกษาของสหภาพโซเวียต รวมถึงการพัฒนาบรรณารักษ์ของสหภาพโซเวียต