ตอนอยู่ประถม 4 นาโอโกะ เคยได้รับการช่วยชีวิตจากพ่อของยูสุเกะ ตอนที่เธอพลัดตกจากเรือที่จะข้ามฟากไปยังเกาะนามิคิริชิมะ เธอปลอดภัย แต่พ่อของยูสุเกะโชคร้าย ไม่มีใครพบเห็นเขาอีกเลย ไม่ว่าจะระดมคนออกหาในทะเลกี่ครั้งก็ตาม ภาพของชายใจดีที่สละชีวิตเพื่อช่วยเธอไว้ ภาพของยูสุเกะผู้เป็นลูกชายที่ร่ำร้องให้เธอคืนชีวิตพ่อของเขากลับมา เรื่องนี้กลายเป็นความรู้สึกผิดฝังใจนาโอโกะมาตลอด แม้กระทั่งเมื่อเธอเติบโตขึ้นจนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 และกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยในปีหน้านี้แล้ว เธอก็ยังไม่เคยลืมเรื่องที่เกิดขึ้น รวมถึงภาพของยูสุเกะได้เลย

นาโอโกะ เป็นสมาชิกชมรมกรีฑา ในช่วงปิดภาคฤดูร้อน เธออาสาสมัครมาช่วยงานในการแข่งขันกรีฑาประจำปี ที่นี่เองที่เธอได้มีโอกาสพบกับยูสุเกะอีกครั้ง ด้วยความเข้าใจและเห็นใจของอาจารย์นิชิอุระ ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาชมรมวิ่งมาราธอน เขาให้นาโอโกะเข้ามาช่วยการเข้าค่ายเก็บตัวของนักกีฬาที่โรงเรียน เพื่อเปิดโอกาสให้ทั้งนาโอโกะ และยูสุเกะได้มีโอกาสทำความเข้าใจกันอีกครั้ง