นิติสงคราม (อังกฤษ: lawfare) คือ การใช้กฎหมายเพื่อเล่นงานฝ่ายตรงข้าม[1][2] ซึ่งมักปรากฏในรูปการดำเนินทางกฎหมายและทางสื่ออย่างกว้างขวาง เพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามเสียหายจนอ่อนแอลง สูญเสียการสนับสนุนจากสาธารณชน และหมดพลังอำนาจในการต่อต้านอีก[3][4]คำว่า "lawfare" ในภาษาอังกฤษนั้น มาจากการประสมกันระหว่างคำว่า "law" (กฎหมาย) และ "warfare" (สงคราม)[5] พลตรี ชาลส์ เจ. ดันแลป จูเนียร์ นายทหารและนักกฎหมายชาวสหรัฐ บัญญัติขึ้นใน ค.ศ. 2001[3] ส่วนในภาษาไทย คำว่า "นิติสงคราม" มาจากการเสนอของปิยบุตร แสงกนกกุล นักกฎหมายชาวไทย เมื่อ พ.ศ. 2563[6]โดยปรกติแล้ว คำว่า "นิติสงคราม" ได้รับการมองในเชิงลบ เพราะสื่อถึงการใช้กฎหมายในทางมิชอบ[7]กรณีที่ได้รับการยกเป็นตัวอย่างของนิติสงคราม เช่น ความขัดแย้งอิสราเอล–ปาเลสไตน์[8], ข้อพิพาทดินแดนในทะเลจีนใต้[9] เป็นต้น ส่วนในประเทศไทย นิติสงครามมีการระบุที่ชัดเจนมากขึ้นภายหลังการเลือกตั้งในประเทศไทยเมื่อ พ.ศ. 2566 ที่มีความพยายามใช้ช่องทางต่าง ๆ ทางกฎหมายเพื่อขัดขวางพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ผู้ชนะการเลือกตั้ง มิให้ขึ้นดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีไทย[10][11][12][13][14][15]