ในสถาปัตยกรรมอิหร่าน บันนาอี (เปอร์เซีย: بنائی‎; banna'i, "เทคนิกของช่าง") เป็นศิลปะสำหรับตกแต่งที่ซึ่งมีการสลับระหว่างกระเบื้องเคลือบและอิฐเปลือยเพื่อสร้างลวดลายเรขาคณิตบนผนังหรือสร้างคำออกมาเป็นพระนามหรือข้อความศักดิ์สิทธิ์[1] เทคนิกนี้มีท่ีมาจาดซีเรีบ และ อิรัก ในศตวรรษที่แปด ก่อนจะเป็นที่นิยมมากในสมัยจักรวรรดิเซลจุก และ ตีมูริดงานออกแบบตกแต่งอิฐที่นูนขึ้นมาเรียกว่า ฮะซาร์บัฟ (เปอร์เซีย: هزارباف‎; hazarbaf, มาจากคำว่า hazar "พัน" และ baf "สาน" หมายถึงลวดลายที่สานกันคล้ายผ้าของอิฐ)[2]