เมนูนำทาง
บัววิกตอเรีย
| ภาพ | ชื่อวิทยาศาสตร์ | แหล่งกระจายพันธุ์ | รายละเอียด |
|---|---|---|---|
| Victoria amazonica | แหล่งน้ำตื้นของลุ่มแม่น้ำอเมซอน เช่นทะเลสาบรูปแอกวัวและทางน้ำไหลเอื่อยออกจากทะเลสาบ (bayou) | เป็นภาพบนตราอาร์มของประเทศกายอานา ใบขนาดใหญ่ที่สุดมีเส้นผ่าศูนย์กลางถึง 3 เมตร ก้านบัวยาว 7-8 เมตร ดอกมีสีขาวในคืนแรกที่เริ่มบานและกลายเป็นสีชมพูในคืนที่สอง ดอกมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 40 ซม. และมีการผสมเกสรโดยแมลงนูน (scarab beetle) | |
| Victoria cruziana | ลุ่มแม่น้ำปารานา – ปารากวัย | มีขนาดที่เล็กกว่า V. amazonica เล็กน้อย โดยด้านล่างของใบมีสีม่วงต่างจากสายพันธุ์อมาโซนิกาที่มีสีแดง และปกคลุมด้วยร่างแหซึ่งไม่มีในสายพันธุ์อมาโซนิกา ใบมีเส้นผ่านสูนย์กลางราว 1.5 เมตร แต่มีขอบกระด้งสูงราว 1 คืบ ออกดอกในช่วงปลายฤดูร้อน ต่อต้นฤดูฝน คือในเดือนพฤษภาคม ถึงเดือนมิถุนายน ดอกของ V. cruziana จะบานในตอนค่ำ | |
คำอธิบายที่ตีพิมพ์ครั้งแรกของสกุลนี้เกิดขึ้นในปี พ.ศ. 2380 โดย จอห์น ลินด์ลีย์ (John Lindley) โดยอ้างอิงจากตัวอย่างที่ส่งคืนจากบริติชกีอานา (British Guiana) โดย โรเบิร์ต เฮอร์มานน์ ช็อมเบิร์ก (Robert Hermann Schomburgk) ลินลีย์ตั้งชื่อสกุลตามสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียซึ่งพึ่งทรงครองราชย์ และตั้งชื่อสายพันธุ์ว่า Victoria regia บันทึกก่อนหน้านี้โดยเอดูอาร์ด ฟรีดริช เพิพพิก (Eduard Friedrich Poeppig) ในปี พ.ศ. 2375 ระบุชื่อสายพันธุ์ว่า Euryale amazonica ได้อธิบายถึงความสัมพันธ์กับสายพันธุ์บัวสายในเอเชีย (Euryale ferox) โดยการเก็บตัวอย่างและให้คำอธิบายยังได้จัดทำโดย เอเม บงพลองด์ (Aimé Bonpland) นักพฤกษศาสตร์ชาวฝรั่งเศสในปี พ.ศ. 2368[2][3]
ใบของบัววิกตอเรียสามารถรองรับน้ำหนักได้ค่อนข้างมาก เนื่องจากโครงสร้างของใบถึงแม้ว่ามันจะค่อนข้างบอบบาง โดย"ถ้าปล่อยเส้นฟางจากความสูง 6 นิ้วด้านบน ลงมาตั้งฉากกับใบจะสมารถทะลุผ่านได้"[4] จากลักษณะที่เปราะบางของใบดังกล่าว จีงต้องมีการกระจายน้ำหนักไปทั่วพื้นผิวด้วยวิธีการทางกล เช่นใช้แผ่นไม้อัดวางลงไป สิ่งนี้ทำให้ใบบัวสามารถรองรับน้ำหนักได้สูงถึง 32 กิโลกรัม (71 ปอนด์)[4]
เมนูนำทาง
บัววิกตอเรียใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: บัววิกตอเรีย