บานไม่รู้โรยป่า[2] เป็นไม้ล้มลุกและไม้ยืนต้น พุ่มต้นสูงประมาณ 40-100 เมตร มีถิ่นกำเนิดในอาร์เจนตินา, โบลิเวีย, บราซิล, เอกวาดอร์, ปารากวัย และอุรุกวัย กลายเป็นพืชท้องถิ่นในเอเชียแปซิฟิก เช่น ออสเตรเลีย, ภูฏาน, จีน, เกาะคริสต์มาส, รัฐฮาวาย, อินโดนีเซีย, ญี่ปุ่น, นิวแคลิโดเนีย, นิวซีแลนด์, ปาปัวนิวกินี, ฟิลิปปินส์, สิงคโปร์, ศรีลังกา, ไต้หวัน, ไทย, เวียดนาม และหลายประเทศในทวีปแอฟริกา เช่น บอตสวานา, แคเมอรูน, อียิปต์, เอริเทรีย, เอธิโอเปีย, กานา, กินี, เคนยา, เลโซโท, หมู่เกาะมาเดรา, มาลาวี, มอริเชียส, โมซัมบิก, นามิเบีย, รวันดา, แอฟริกาใต้, แทนซาเนีย, ยูกันดา, แซมเบีย และซิมบับเว[3][4][5][6] ในประเทศไทยพบมากทางภาคเหนือ