บิ๊กแบนด์ (อังกฤษ: Big band) เป็นลักษณะการรวมกันของการเล่นดนตรีในดนตรีแจ๊ส ได้รับความนิยมในยุคสวิง ต้นทศวรรษ 1930 จนถึงปลายยุค 1940 บิ๊กแบนด์โดยทั่วไปมักประกอบด้วยนักดนตรีประมาณ 12 ถึง 25 คน เล่นเครื่องดนตรีแซกโซโฟน, ทรัมเป็ต, ทรอมโบน และเครื่องให้จังหวะคำว่า แจ๊สแบนด์, สเตจแบนด์, แจ๊สออร์เคสตร้า, โซไซตีแบนด์ และแด๊นสแบนด์ อาจมีใช้อธิบายถึงบิ๊กแบนด์ก็ได้