ไรลีย์ บี.คิง (16 กันยายน พ.ศ. 2468 – 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2558) [1]เป็นนักแต่งเพลง นักกีตาร์ชาวอเมริกัน ที่รู้จักกันดีในชื่อเล่นว่า "บี.บี. คิง (B.B. King)" เจ้าของฉายา "ราชาเพลงบลูส์" ได้รับการยกย่องจากนิตยสาร โรลลิงสโตนส์ ในการจัดอันดับนักกีตาร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก บี.บี. คิง ได้จัดอยู่อันดับ 6 (โดยที่ก่อนหน้านี้ได้อยู่อันดับ 3) และยังได้จัดอยู่อันดับ 17 ของบริษัท กิบซัน เลส พอล ในหัวข้อ "50 นักกีตาร์ที่ใช้ กีตาร์กิปซัน เลส พอล ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก" และเกียรติสูงสุดของเขาคือ ได้รับการบรรจุในหอเกียรติยศร็อกแอนด์โรลในปี พ.ศ. 2530 บี.บี. คิงส์ จึงเป็นต้นแบบของ ศิลปินเพลงบลูส์ หลายๆคน และยังได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้ที่มีอิทธิพลต่อเพลงบลูส์มากที่สุดคนหนึ่งของโลก ปัจจุบันถึงแม้เขาจะอายุ 80 กว่าปีแล้ว ก็ยังคงเล่นกีตาร์ อยู่เหมือนเดิมโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตลอดเส้นทางนักกีตาร์ของเขา ได้แสดงคอนเสิร์ตมามากกว่า 250-300 ครั้ง ต่อปี จนถึงยุคของเขา ในปี พ.ศ. 2499 ได้รับการจดบันทึกว่า เขาได้ออกคอนเสิร์ตมาแล้วถึง 342 ครั้งด้วยกัน ปัจจุบันเขาก็ยังคงเล่นกีตาร์ถึง 100 ครั้งต่อปี[2]. บี.บี. คิง เคยร่วมงานกับ นักดนตรีชื่อดังหลายๆ ท่านมากมาย เช่น [3]อีริค แคลปตัน จอร์จ แฮรริสันแห่งวง เดอะ บีเทิลส์ จิมมี เพจแห่งวง เลด เซพเพลิน เจฟ เบคแห่งวง ยาร์ดเบริดส์ เพลงของเขามักมีการผสม ระหว่างแจ๊ส บลูส์ ป๊อป สวิง จัมป์บลูส์ มีคำพูดหนึ่งที่เขาเคยพูดไว้กับดนตรีที่เขาเล่น "เมื่อฉันร้องเพลงที่ฉันเล่น มันออกมาจากใจของฉัน และนาทีที่ฉันหยุดร้องเพลง ฉันจะเริ่มร้องเพลงอีกครั้งกับลูซิลล์" (ลูซิลล์ คือชื่อกีตาร์สีดำ ที่ บี.บี. คิง ตั้งให้ โดยที่เขาใช้ออกคอนเสิร์ตทุกครั้ง)