เนื่องจากบึงกะโล่มีทรัพยากรธรรมชาติสมบูรณ์และอยู่ใกล้กับเส้นทางคมนาคมสำคัญของจังหวัด ทำให้มีการริเริ่มโครงการพัฒนาบึงทุ่งกะโล่เพื่อเป็นอุทยานการศึกษาการกีฬาและนันทนาการ โดยพ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร ในปี พ.ศ. 2547 ซึ่งได้เริ่มมีการขุดลอกคูคลองและตัดถนนจากทางทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 11 เข้าสู่บึง มีการสร้างศูนย์สินค้าโอท็อป (ปัจจุบันถูกทิ้งร้าง) และมีหน่วยงานราชการหลายหน่วยวางโครงการที่จะย้ายหรือสร้างศูนย์ราชการในบริเวณทุ่งกะโล่แห่งนี้[4]

และประกอบกับเหตุการณ์อุทกภัยและโคลนถล่ม 5 จังหวัดในเขตภาคเหนือตอนล่าง พ.ศ. 2549 ที่ทำให้น้ำท่วมเมืองอุตรดิตถ์ฝั่งขวาแม่น้ำน่านจนมีผู้สูญหายและเสียชีวิตจำนวนมากและได้รับความเสียหายเป็นจำนวนเงินนับพันล้านบาท ได้ทำให้เริ่มมีผู้หันมาพัฒนาที่ดินที่อยู่ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำน่านที่ไม่เคยประสบอุทกภัยมากขึ้น โดยเฉพาะที่ดินที่โดยรอบบึงกะโล่ เขตตำบลป่าเซ่าและตำบลคุ้งตะเภาที่อยู่ติดกับทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 11 เส้นทางคมนาคมหลักและสำคัญที่สุดของจังหวัดอุตรดิตถ์และภาคเหนือซึ่งไม่เคยประสบอุทกภัยเลยมาตั้งแต่อดีต การเข้ามาพัฒนาที่ดินในบึงกะโล่ของทั้งราชการและเอกชนดังกล่าวอาจส่งผลให้บึงกะโล่กลายเป็นศูนย์กลางเจริญทางเศรษฐกิจแห่งใหม่ของอำเภอเมืองอุตรดิตถ์ได้ในอนาคต

ปัจจุบันมีหลายหน่วยงานได้เข้ามาจัดสรรแบ่งพื้นที่และทำการก่อตั้งสิ่งก่อสร้างไว้บ้างแล้ว เช่น สถานที่ก่อสร้างของมหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์แห่งใหม่ (วิทยาเขตทุ่งกะโล่) ได้รับพื้นที่ประมาณเกือบ 2000 ไร่[5], วิทยาเขตของ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี จังหวัดอุตรดิตถ์ (และอนุสาวรีย์สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี) รวมถึงพุทธมณฑลจังหวัดอุตรดิตถ์ด้วย[6]ข้อเท็จจริงเรื่องบึงทุ่งกะโล่ มีสภาพเป็นบึงน้ำตามธรรมชาติขนาดใหญ่ เนื้อที่ประมาณ 7500 ไร่ ประมาณปี พ.ศ.2531-33 สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ได้เสด็จมาที่บึงทุ่งกะโล่และทรงปล่อยนกที่นี่ มีพระดำรัสกับประชาชนว่า บึงทุ่งกะโล่มีคุณค่าและความสำคัญมาก สามารถพัฒนาให้เป็นประโยน์แก่การเกษตรกรรมในท้องถิ่นนี้ได้เป็นอย่างดี ต่อมาในปี พ.ศ.2535 นายชัยวัฒน์ อรุโณทัยวิวัฒน์ ผู้วาราชการจังหวัดอุตรดิตถ์ในสมัยนั้น ได้เริ่มโครงการขุดลอกเพื่อฟื้นฟูบึงทุ่งกะโล่ให้เป็นอ่างเก็บน้ำเพื่อการเกษตร ใช้เวลา 2 ปี