แหล่งเกลือใต้ดิน

ในอดีตพื้นที่ชายแดนลาว - จีน ช่วงเมืองบ่อหานและใกล้เคียง เป็นแหล่งเกลือใต้ดินขนาดใหญ่ ชาวบ้านแถบนี้มีอาชีพต้มเกลือสินเธาว์มาแต่โบราณ[9][10] เนื่องจากมีชั้นหินเกลือใต้ดินที่หนาและมีความหนาแน่นของความเค็มสูง[11][12] เอกสารราชวงศ์ถังระบุว่าพื้นที่แถบนี้เป็นแหล่งเกลือร้อยบ่อและ "บ่อหาน" (磨憨) หมายถึง "บ่อเกลือที่อุดมสมบูรณ์"[13] แต่ลดความสำคัญลงในภายหลังเมื่อการพัฒนาสร้างเขตเศรษฐกิจข้ามพรมแดน จีน - ลาว

ในการสร้างทางรถไฟสายอฺวี้ซี-บ่อหาน ต่อกับ ทางรถไฟสายเวียงจันทน์–บ่อเต็น ในระหว่างการก่อสร้างโดยการเจาะภูเขาเพื่อทำเป็นอุโมงค์รถไฟเชื่อม 2 ประเทศ ในโครงการเส้นทางรถไฟลาว-จีน งานก่อสร้างต้องสะดุดเป็นระยะ เมื่อบริษัทผู้รับเหมาเจาะเข้าไปเจอกับชั้นเกลือใต้ดิน ซึ่งการเจาะผ่านมีผลกระทบสู่ชุมชนโดยเฉพาะทางฝั่งบ่อเต็นของลาว น้ำเกลือจากอุโมงค์รถไฟไหลลงไปปนเปื้อนในแหล่งน้ำที่ใช้เป็นน้ำดิบสำหรับทำประปา[14]