ประเทศนิวซีแลนด์ในเครือจักรภพ (อังกฤษ: Dominion of New Zealand) เป็นประเทศที่ก่อตั้งขึ้นต่อจากอาณานิคมนิวซีแลนด์ มีระบอบการปกครองแบบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญซึ่งเป็นประเทศมีสิทธิในการปกครองตนเองภายในจักรวรรดิอังกฤษนิวซีแลนด์ได้กลายเป็นอาณานิคมในพระองค์เมื่อปีค.ศ. 1841 และได้มีรัฐบาลปกครองตนเองตามรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1852 นิวซีแลนด์ได้ปฏิเสธการเข้าร่วมในสหพันธ์ออสเตรเลียและได้รับสถานะเป็นประเทศในเครือจักรภพเมื่อวันที่ 26 กันยายน ค.ศ. 1907 (Dominion Day) โดยเป็นประกาศพระบรมราชโองการโดยพระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 7 ซึ่งสถานะการเป็นประเทศนั้นได้เป็นสัญลักษณ์ของการมีเอกราชทางการเมืองซึ่งได้มีพัฒนาการมากว่าครึ่งศตวรรษผ่านทางรัฐบาลปกครองตนเองของนิวซีแลนด์ด้วยประชากรต่ำกว่าหนึ่งล้านคนอาศัยอยู่ในนิวซีแลนด์ในปีค.ศ. 1907 โดยทั้งเมืองออคแลนด์ และเวลลิงตัน นั้นได้ขยายตัวอย่างรวดเร็ว[1] สถานะใหม่นี้ของประเทศนิวซีแลนด์นั้นยังคงให้สิทธิในรัฐบาลสหราชอาณาจักรต่อการกำหนดนโยบายการต่างประเทศได้และดังนั้นนิวซีแลนด์จึงเข้าร่วมในสงครามโลกครั้งที่ 1 การประชุมใหญ่จักรวรรดิในปีค.ศ. 1923 และ 1926 ได้มีมติร่วมกันว่านิวซีแลนด์ควรจะได้รับสิทธิในการต่อรองสนธิสัญญาทางการเมืองด้วยตัวเอง และจึงทำให้เกิดสนธิสัญญาการพาณิชย์ฉบับแรกกับญี่ปุ่นซึ่งลงสัตยาบันในปีค.ศ. 1928 และต่อมาในสงครามโลกครั้งที่ 2 อุบัติขึ้นเมื่อปีค.ศ. 1939 รัฐบาลนิวซีแลนด์ได้ตัดสินใจเข้าร่วมสงครามโดยตัวเองต่อมาในยุคหลังสงคราม คำว่า "ประเทศในเครือจักรภพ" ได้ตกหล่นไป โดยนิวซีแลนด์ได้รับเอกราชอย่างสมบูรณ์ผ่านทางธรรมนูญเวสต์มินสเตอร์ ค.ศ. 1931 และได้รับรองโดยรัฐสภานิวซีแลนด์เมื่อปีค.ศ. 1947 อย่างไรก็ตามจากประกาศพระบรมราชโองการในปีค.ศ. 1907 สถานะความเป็นประเทศในเครือจักรภพยังไม่ได้ถูกเรียกคืนและดังนั้นจึงยังคงมีสถานะที่บังคับใช้อยู่ในปัจจุบัน[2][3]