นายปรีชา เลาหพงศ์ชนะ เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร จังหวัดอุบลราชธานี ในปี พ.ศ. 2529 สังกัดพรรคกิจสังคม ต่อมาได้ย้ายมาสังกัดพรรคสามัคคีธรรม ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2535 และย้ายมาอยู่พรรคชาติพัฒนา ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2538 จนกระทั่งได้ย้ายมาลงสมัครในแบบบัญชีรายชื่อ สังกัดพรรคไทยรักไทย ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2544

นายปรีชา เลาหพงศ์ชนะ เคยดำรงตำแหน่งเลขานุการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ในปี พ.ศ. 2535 ที่ปรึกษารัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี ปี พ.ศ. 2537[3] และเป็นรัฐมนตรีครั้งแรกในปี พ.ศ. 2540 ในตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม[4] (2 สมัย) กระทั่งในรัฐบาลของพันตำรวจโท ทักษิณ ชินวัตร จึงได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงการต่างประเทศ[5] และรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์

หลังถูกตัดสิทธิ์ทางการเมือง

ในปี พ.ศ. 2550 ได้ถูกตัดสิทธิทางการเมืองเป็นเวลา 5 ปี เนื่องจากเป็นกรรมการบริหารพรรคไทยรักไทยซึ่งถูกยุบในคดียุบพรรคการเมือง พ.ศ. 2549[6] จึงได้นำสมาชิกในกลุ่มวังพญานาค ย้ายไปสังกัดพรรคเพื่อแผ่นดิน โดยได้รับตำแหน่งที่ปรึกษาหัวหน้าพรรค ต่อมาได้แถลงลาออกจากตำแหน่งที่ปรึกษาและตำแหน่งในคณะกรรมการนโยบายและยุทธศาสตร์ของพรรคเพื่อแผ่นดิน โดยมีเหตุผลว่า เพื่อสร้างบรรยากาศแห่งความสมานฉันท์ และความเรียบร้อยในการแก้ไขปัญหาของประเทศชาติ และเพื่อให้เป็นไปตามข้อหารือของคณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) ซึ่งการแถลงลาออกครั้งนี้ได้กระทำพร้อมกับ นายพินิจ จารุสมบัติ, นายสุชาติ ตันเจริญ, นางลลิตา ฤกษ์สำราญ, นายเอกภาพ พลซื่อ และนายสมศักดิ์ คุณเงิน[7]

ในการจัดตั้งของรัฐบาลซึ่งนำโดยพรรคประชาธิปัตย์ ในช่วงปลายปี พ.ศ. 2551 นายปรีชา เลาหพงศ์ชนะ เป็นบุคคลหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในการนำสมาชิกในกลุ่มให้การสนับสนุนนายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ เป็นนายกรัฐมนตรี และเป็นหนึ่งในสามบุคคลที่มีบทบาทสำคัญ ในนาม "3พี" (ไพโรจน์ สุวรรณฉวี พินิจ จารุสมบัติ และปรีชา เลาหพงศ์ชนะ)[8] ต่อมาในปี พ.ศ. 2554 ได้เข้าร่วมงานการเมืองกับกลุ่มของนายสุวัจน์ ลิปตพัลลภ ในนามพรรคชาติพัฒนาเพื่อแผ่นดิน