ภายหลังจากสงครามสืบราชบัลลังก์โปแลนด์ ในปี ค.ศ. 1737 เมืองน็องซีเป็นเมืองหลวงของแคว้นลอแรนเหนือ ได้ถูกถวายให้สตานิสวัฟ แลชต์ชินสกี อดีตกษัตริย์แห่งโปแลนด์ และพ่อตาของพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 แห่งฝรั่งเศส ซึ่งที่ผ่านมาตัวเมืองได้ถูกทำนุบำรุงอย่างดีโดยดยุคแห่งลอแรนคนก่อน แต่ถูกสงครามทำลายลงหลายครั้ง ทำให้สตานิสวัฟว่าจ้างสถาปนิกชั้นเยี่ยมหลายคน เพื่อมีหน้าที่ออกแบบเมืองใหม่อย่างสวยงาม โดยจตุรัสถูกออกแบบให้เป็นตัวเชื่อมระหว่างเมืองเก่าที่สร้างตั้งแต่สมัยยุคกลาง กับเมืองใหม่ที่สร้างในศตวรรษที่ 13 ในสมัยชาร์ลที่ 3 ดยุคแห่งลอแรน โดยจัตุรัสยังเป็นจัตุรัสเพื่อเป็นเกียรติแห่งพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 แห่งฝรั่งเศส โดยสร้างเชื่อมต่ออาคารสองหลัง คือ ศาลาว่าการ (ออแตลเดอวีล) ซึ่งในปัจจุบันอยู่ตรงกลางจัตุรัส กับศาลารัฐบาล (ออแตลดูว์กูแวร์นม็อง) โดยสองอาคารหันหน้าเข้าหากัน ด้วยแบบที่สง่างาม สมมาตร และสวยงามที่สุดแห่งหนึ่งในยุโรปสมัยนั้น

จัตุรัสและอาคารรายรอบ ออกแบบโดยสถาปนิกหลวง แอมานุแอล เอเร เดอ กอร์นี (1705-1763) โดยเริ่มการก่อสร้างราวเดือนมีนาคม ค.ศ. 1752 เสร็จสิ้นราวพฤศจิกายน ค.ศ. 1755 โดยมีพระราชานุเสาวร๊ย์สพระเจ้าหลุยส์ที่ 15 แห่งฝรั่งเศส ทำด้วยสำริด ตั้งอยู่กลางจัตุรัส จนกระทั่งถูกย้ายออกช่วงยุคปฏิวัติฝรั่งเศส โดยเปลี่ยนนามเป็น "ปลัสดูว์เปิปล์" (จัตุรัสแห่งประชาชน) และต่อมา "ปลัสนาปอเลอง" (จัตุรัสนโปเลียน)

ในปี ค.ศ. 1831 ได้มีการหล่ออนุสาวรีย์ของสตานิสวัฟ แลชต์ชินสกี ทำจากสำริด ตั้งกลางจัตุรัส โดยได้เปลี่ยนชื่อจัตุรัสมาเป็น "ปลัสสตานิสลัส" ณ ปัจจุบัน

พิกัดภูมิศาสตร์: 48°41′38″N 6°10′59″E / 48.69389°N 6.18306°E / 48.69389; 6.18306