ปลาซิว (
อังกฤษ: Minnow; ใน
ไอร์แลนด์เรียก
Pinkeens[1]) เป็น
ชื่อสามัญใน
ภาษาไทยที่เรียกปลาน้ำจืดขนาดเล็กหลาย
ชนิด ในหลาย
สกุล ใน
วงศ์ปลาตะเพียน (Cyprinidae)
อันดับปลากินพืช เช่น สกุล
Rasbora ที่มีลำตัวยาว ตัวใส, สกุล
Danio, สกุล
Esomus ที่มีหนวดยาวเห็นชัดเจน, สกุล
Laubuca ที่มีรูปร่างอ้วนป้อม โดยมากแล้วเป็นปลาที่อาศัยอยู่รวมกันเป็นฝูงขนาดใหญ่ ขนาดลำตัวไม่เกิน 5
เซนติเมตร หากินบริเวณผิวน้ำ แต่ก็ยังมีหลายสกุล หลายชนิดที่กินเนื้อหรือกินลูกปลาเล็กเป็นอาหาร และมีขนาดลำตัวใหญ่กว่านั้น เช่น
ปลาซิวอ้าว (Luciosoma bleekeri) หรือ
ปลาสะนาก (Raiamas guttatus) เป็นต้น โดยปลาจำพวกปลาซิวที่มีขนาดใหญ่ที่สุด คือ
ปลาบ้า (Leptobarbus hoevenii) ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดได้ถึง 80
เซนติเมตร[2]นอกจากนี้แล้ว ปลาซิว ยังอาจจะเรียกรวมถึงปลาในวงศ์อื่นหรือ
อันดับอื่นได้อีกด้วยที่มีรูปร่าง ลักษณะคล้ายเคียงกัน เช่น
ปลาซิวแก้ว (Clupeichthys aesarnensis) ใน
วงศ์ปลาหลังเขียว (Clupeidae)
อันดับปลาหลังเขียว หรือ
ปลานีออน (Paracheirodon innesi) ใน
วงศ์ปลาคาราซิน (Characidae)
อันดับปลาคาราซิน เป็นต้นนอกจากนี้แล้ว คำว่า ปลาซิวในนัยทาง
ภาษาไทยใช้เปรียบเทียบกับคนขี้ขลาดหรือใจไม่สู้ ว่า "ใจปลาซิว" เพราะปลาซิวโดยมากเป็นปลาที่ตายง่ายมากเมื่อพ้นจากน้ำ นอกจากนี้แล้วยังมักถูกหยิบยกมาเปรียบเทียบคู่กับ
ปลาสร้อยว่า "ปลาซิว ปลาสร้อย" หมายถึง สิ่งที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่มีความสำคัญนัก เพราะปลาทั้งสองจำพวกนี้เป็นปลาขนาดเล็ก พบได้ทั่วไป
[3] ซึ่งสอดคล้องกับสำนวนในภาษาอังกฤษด้วย โดยคำว่า "Minnow" นั้นก็มีความหมายว่า สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่สำคัญ หรือสิ่งหรือบุคคลที่ถูกมองข้าม เป็นต้น
[4]