การว่ายน้ำและการรักษาพลังงาน

ในปีพ. ศ. 2548 ใกล้มอนเทอร์เรย์แคลิฟอร์เนียที่ระดับความลึก 1,474 เมตรROV ได้ถ่ายวีดีโอปลาตกเบ็ดเป็นเวลา24นาทีจากการสังเกตพบว่าพวกมันจะลอยไปเรื่อยๆตามกระแสน้ำซึ่งคิดเป็น74%ของวีดีโอทั้งหมดซึ่งการที่มันลอยเคว้งไปตามกระแสน้ำนี่เชื่อว่าเป็นการประหยัดพลังงานอย่างหนึ่งเนื่องจากทะเลลึกเหยื่อนั้นเป็นสิ่งที่หายากจึงใช้พลังงานอย่าจำกัด และเมื่อเข้าไปใกล้มันๆจะว่ายน้ำถอยออกไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อถ่ายต่อจะพบว่ามันว่ายน้ำด้วยความเร็ว0.24เมตรต่อวินาที[16] [17]

การล่า

ชื่อ "ปลาตกเบ็ด" มาจากลักษณะของวิธีการกินสัตว์ ปลาตกเบ็ดโดยทั่วไปจะมีเส้นใยยาวอย่างน้อยหนึ่งเส้นงอกขึ้นมาจากกลางศีรษะเรียกว่าคันเบ็ด(illicium) ซึ่งมันคือส่วนของกระดูกสันหลังและด้านบนของคันเบ็ด(illicium) นี่จะมีติ่งเนื่อเรืองแสง(esca)อยู่บนยอดและเมือหยุดการเจริญเติบโตติ่งเนื่อเรืองแสง(esca)ที่ผิดปกตินั้นจะสามารถเคลื่อนที่ได้ทุกทิศทาง ปลาตกเบ็ดสามารถกระดิกติ่งเนื่อเรืองแสง(esca) เพื่อให้มันคล้ายกับเหยื่อ

ปลาทะเลลึกนั้นจะปล่อยแสงจาก esca ของพวกมันเพื่อดึงดูดเหยื่อการเรืองแสงนี้เป็นผลมาจาก symbiosis กับแบคทีเรีย กลไกที่ใช้ในการควบคุมของพวกมันนั้นยังไม่เป็นที่รู้จัก แต่นักวิจัยคาดการณ์ว่าแบคทีเรียจะเข้าสู่ esca ผ่านรูขุมขนขนาดเล็กจากน้ำทะเล เมื่ออยู่ภายในพวกมันคูณจนเกิดความหนาแน่นของพวกมันจนเพียงพอที่จะก่อให้เกิดการเรืองแสงที่สว่างสดใส[18]

จากการศึกษาตรวจสอบกระเพาะอาหารของปลาตกเบ็ดนั้นจะเป็นปลาที่กินเหยือบริเวณหน้าดินคือ กุ้งและปลา teleost เหยื่อที่พบบ่อยที่สุดคือกุ้ง pandalid จากการตรวจสอบพบว่า 52% กระเพาะของปลาพวกนี้จะไม่มีเหยือจึงคาดว่าพวกมันเป็นพวกผู้บริโภคพลังงานต่ำ[19]

การสืบพันธุ์

ในทะเลลึกนั้นการพบเจอคู่นั้นเป็นเรื่องที่ยากและปลาตกเบ็ดนั้นก็ประสบปัญหานี่ด้วยเช่นกัน จากการสุ่มจับปลาตกเบ็ดมานั้นทั้งหมดเป็นเพศหญิงซึ่งมีหลายตัวที่มีติ่งเนื้อข้างตัวซึ่งมันคือปรสิตซึ่งเกิดจากการที่เพศผู้รวมกันเป็นหนึ่งกับเพศเมียจึงพบว่าพวกมันระบบการผสมพันธุ์ที่แปลกประหลาดอย่างหนึ่งของปลาตกเบ็ด[3]

การสืบพันธุ์แบบปรสิต

จากการศึกษาพบว่าเมื่อเพศผู้เจริญเติบโตขึ้นมามันจะไม่เคยมีพัฒนาการอย่างครบถ้วนเหมือนเพศเมียดังนั้นพวกมันจึงไม่เคยโตเต็มวัยเมื่อแรกเกิดเพศชายมีการพัฒนาอวัยวะรับกลิ่นมาเป็นอย่างดีเพื่อตรวจจับกลิ่นในน้ำ เพศผู้บางชนิดยังพัฒนาสายตาเป็นอย่างดีและมีความเชี่ยวชาญสูงเพื่อช่วยในการระบุคู่ครองในสภาพแวดล้อมที่มืดมิด เพศผู้ตัวนั้นมีชีวิตอยู่แต่เพียงเพื่อการค้นหาและผสมพันธุ์กับตัวเมีย[3]

มันมีขนาดเล็กกว่าปลาตัวเมียและอาจมีปัญหาในการหาอาหารในทะเลลึก นอกจากนี้การเจริญเติบโตของช่องทางเดินอาหารของเพศผู้จะกลายเป็นแคระแกรนและป้องกันไม่ให้อาหารเข้า มันมีปากที่ไม่เหมาะสมหรือมีประสิทธิภาพเพียงพอสำหรับการจับเหยื่อ คุณสมบัติทั้งหลายเหล่านี้หมายความว่าเพศผู้จะต้องหาปลาตัวเล็กๆกินเพื่อที่มันจะได้ไม่อดตาย อวัยวะในการรับกลิ่นเป็นอวัยวะที่สำคัญช่วยให้เพศผู้ตรวจพบฟีโรโมนที่บอกถึงความใกล้เคียงของปลาเพศเมียอย่างไรก็ตามเพศผู้บางตัวอาจมีตาที่ไม่เหมาะสำหรับการระบุตัวเมียและมีจมูกมีด้อยกว่าทำให้พวกมันไม่สามารถหาเพศหญิงได้อย่างมีประสิทธิภาพด้วยกลิ่น[20]

เมื่อตัวผู้พบตัวเมียมันจะกัดผิวของตัวเมียและปล่อยเอนไซม์ที่ย่อยสลายผิวปากและร่างของตัวเองเพื่อหลอมรวมเข้ากับตัวเมียที่ระดับเส้นเลือด ตัวผู้จะพึ่งพาตัวเมียเพื่อความอยู่รอดโดยรับสารอาหารผ่านทางระบบไหลเวียนโลหิตที่ใช้ร่วมกันและจะให้ตัวอสุจิกับตัวเมียในทางกลับกัน หลังจากการหลอมรวมกันตัวผู้จะเพิ่มปริมาณและกลายเป็นญาติที่มีขนาดใหญ่ขึ้นเมื่อเทียบกับตัวเมียที่มีชีวิตอิสระ ตัวผู้จะอาศัยอยู่และยังคงดำรงอยู่ได้ตราบเท่าที่ตัวเมียมีชีวิตอยู่และสามารถมีส่วนร่วมในหลายเรื่องนี้ทำให้แน่ใจได้ว่าเมื่อเพศหญิงมีเพศสัมพันธ์มันพร้อมที่จะวางไข่ของเธอมีลูกทันที เพศชายตัวสามารถอยู่รวมในเพศหญิงตัวเดี่ยวได้ถึงแปดตัวและตัวผู้ในบางสายพันธุ์อาจจะมีได้แค่เพศผู้ตัว1ต่อตัวเมียตัว1[3]

การสืบพันธุ์แบบปกติ

การที่มีเพศผู้เป็นปรสิตไม่ได้เป็นวิธีเดียวในการสืบพันธุ์ของปลาตกเบ็ดในความเป็นจริงหลายสปีชีส์เช่น ปลากบ, Himantolophidae, Diceratiidae และ Gigantactinidae[21] ซึงเพศเมียในบางส่วนของสายพันธุ์เหล่านี้มีรังไข่ขนาดใหญ่ที่พัฒนาแล้วและตัวเมียที่โตเต็มวัยจะมีอัณฑะขนาดใหญ่อนู่ซึ่งนักวิจัยแนะนำว่าตัวตนทางเพศเหล่านี้อาจเกิดขึ้นในระหว่างสิ่งที่แนบมาทางเพศชั่วคราวซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับการหลอมเหลวของเนื้อเยื่อ เพศผู้ในสายพันธุ์เหล่านี้มีฟันแคบที่มีประสิทธิภาพในการล่าสัตว์สูงกว่าสายพันธุ์ที่เป็นปรสิต[21]

คำอธิบายสำหรับการวิวัฒนาการของปรสิตทางเพศอีกอย่างคือความหนาแน่นค่อนข้างต่ำของเพศหญิงในสภาพแวดล้อมใต้ทะเลลึกโอกาสน้อยมากสำหรับคู่เลือกระหว่างปลาตกเบ็ด ตัวเมียยังคงมีขนาดใหญ่เพื่อรองรับความอุดมสมบูรณ์เนื่องจากมีรังไข่และไข่ที่ใหญ่ เพศชายคาดว่าจะลดลงเพื่อลดต้นทุนการเผาผลาญพลังงานในสภาพแวดล้อมที่ไม่เอื้ออำนวยแต่จะพัฒนาความสามารถในการหาเพศเมีย ถ้าเพศผู้สามารถหาเพศเมียได้นั้นมีแนวโน้มที่จะปรับปรุงสมรรถภาพในการผสมพันธุ์ให้มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อโอกาสในการออกไข่ในอนาคตมันจะมีประโยชน์มากเนื่องจากตัวอสุจิของชายสามารถใช้ในการปฏิสนธิได้หลายครั้งในขณะที่เพศผู้ยังอยู่ด้วยกันเสมอพร้อมที่จะผสมพันธุ์ได้ทุกเมื่อ [22]

ยกตัวอย่างเช่นการวางไข่ของปลาตกเบ็ดของสกุลปลามังค์ซึ่งประกอบด้วยแผ่นบาง ๆ ของวัสดุวุ้นใส 25 เซนติเมตร และกว้างกว่า 10 เมตร (33 ฟุต) ไข่ที่อยู่ในแผ่นนี้จะอยู่ในชั้นเดียวกันแต่ละชั้นมีโพรงของตัวเอง มันจะวางไข่ตรงบริเวณที่พวกมันเลือก เพื่อให้ตัวอ่อนมีอิสระในการว่ายน้ำและมีครีบอุ้งเชิงกรานยืดออกเป็นเส้นใย แผ่นไข่ดังกล่าวนั้นหาได้ยากในหมู่ปลาทั่วไป[3]