ปีนเทะคองติน เป็นพระราชบุตรพระองค์ที่สองจากทั้งหมดสี่พระองค์ของพระเจ้ามินดง ที่ประสูติแต่ซะบเวเดาง์มิบะยา ทั้งนี้พระเชษฐภคินี และพระอนุชาพระองค์น้อยดับสูญพระชนม์ไปตั้งแต่ทรงพระเยาว์ เหลือเพียงเจ้าหญิงเมืองมีด พระขนิษฐาพระองค์เดียวที่ยังทรงพระชนม์จนกระทั่งเจริญพระชันษา[3]

ครั้นในพระราชพิธีเมื่อ ค.ศ. 1854 พระเจ้ามินดงได้พระราชทานพระนามว่า สิริสุเกสาวดี และต่อมาได้เฉลิมพระนามขึ้นใหม่ว่า สิริสุเกสาเทวี และโปรดเกล้าฯ พระราชทานให้พระราชธิดาพระองค์นี้กินเมืองโมไลง์ หลังซะบเวเดาง์มิบะยาสิ้นพระชนม์ใน ค.ศ. 1857 พระเจ้ามินดงก็โปรดเกล้าฯ ให้กินเมืองปีน จนเป็นที่รู้จักในราชทินนามว่า ปีนเทะคองติน ซึ่งทั้งเจ้าหญิงเมืองปีนและเจ้าหญิงเมืองมีดทรงได้รับการอุปถัมภ์จากพระนางจักราเทวี พระอัครมเหสีในพระเจ้ามินดง ทรงชุบเลี้ยงเป็นพระราชธิดาบุญธรรม หลังการสิ้นพระชนม์ของซะบเวเดาง์มิบะยา[1]

ปีนเทะคองตินเสกสมรสกับมองมโย่ตู (မောင်မျိုးတူ) ซึ่งกินเมืองแมะคะยา มีราชทินนามว่า แมะคะยามี่นต้า (မက္ခရာမင်းသား) ซึ่งเป็นพระเชษฐาต่างพระชนนี พระราชพิธีถูกจัดขึ้นเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1863 แต่การเสกสมรสนี้ยังไม่สมบูรณ์ เพราะทั้งสองพระองค์ยังไม่เสพสังวาสกันหลังสิ้นพระราชพิธี เจ้าหญิงมิทรงพอพระทัยนักที่พระภัสดามีบาทบริจาริกาอยู่แล้วถึงหกคน จึงนำไปสู่การหย่าร้างกันในที่สุด[1]

ปีนเทะคองตินสิ้นพระชนม์เมื่อ ค.ศ. 1882[1]