ภายหลังจากการเลิกเล่นฟุตบอลแล้ว เขาได้มาเป็นผู้ฝึกสอนให้กับวิมเบิลดันในช่วงเวลาสั้นๆ และย้ายมาเป็นผู้ฝึกสอนให้ทีมชาติไทยเป็นเวลา 4 ปี โดยเขานำทีมชาติไทยชนะ ไทเกอร์คัพ 2 ครั้งในปี 2543 และ 2545 และนำทีมไทยเข้ารอบ 4 ทีมสุดท้าย กีฬาเอเชียนเกมส์ ที่ กรุงเทพ ประเทศไทย และที่ ปูซาน ประเทศเกาหลีใต้ และในช่วงที่เขาคุมทีมนั้นทีมชาติไทยได้รับอันดับจากฟีฟ่า อันดับที่ 43 ซึ่งเป็นอันดับที่สูงสุดในประวัติศาสตร์ทีมชาติไทย

ภายหลังจากที่ไม่สามารถนำทีมไทยเข้าร่วมการแข่งขันโอลิมปิก โดยแพ้ให้กับทีมชาติสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ในรอบคัดเลือกนั้น เขาได้สัมภาษณ์ให้กับหนังสือพิมพ์การ์เดียนของอังกฤษว่า ได้มีเหตุการณ์ทะเลาะกับนายกสมาคมฟุตบอล วิจิตร เกตุแก้ว เรื่องที่วิจิตร ต้องการให้ปีเตอร์สวมชุดสูทในสนามฟุตบอล ในขณะที่ตัวเขาเองต้องการใส่ชุดกีฬาเนื่องจากอากาศที่ร้อน และเรื่องการแต่งตัวนี่เองเป็นข้ออ้างที่ทางสมาคมที่ทำให้เขาต้องออกจากทีมชาติไทย [1] ต่อมาเขาได้ถูกทาบทามให้เป็นผู้ฝึกสอนกับทีมชาติเวียดนาม และ ทีมชาติอินโดนีเซีย โดยเขาได้เลือกเป็นผู้ฝึกสอนให้อินโดนีเซีย ตั้งแต่ปี 2547 เป็นต้นมา [2]

นอกจากนี้เขายังเคยเป็นหัวหน้าผู้ฝึกสอนให้กับปตท.ระยอง ในไทยพรีเมียร์ลีก และ นครปฐม ยูไนเต็ด