Mk II: 884 เมตร/วินาที (2,899.5 ฟุต/วินาที)พลังการเจาะ 18.8 มม ที่ 90° 500 หลา (460 เมตร)[2]ไรเฟิล,ต่อต้านรถถัง, .55ไอเอ็น, บอยส์ เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่า "ปืนไรเฟิลต่อต้านรถถังบอยส์" (หรือเรียกง่ายๆ ว่า บอยส์) เป็นปืนไรเฟิลต่อต้านรถถังสัญชาติบริติชที่ถูกใช้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มันมักจะถูกเรียกชื่อเล่นว่า "ปืนช้าง" โดยผู้ใช้งาน เนื่องจากขนาดของมันและขนาดลำกล้องของมัน[3]ปืนเหล่านี้มีรุ่นสามหลักของบอยส์: รุ่นแรกคือ (มาร์ค 1) ซึ่งมีปากกระบอกปืนแบบหัวกลมเพื่อลดแรงรีคอยล์ และโมโนพอดแบบรูตัวที ถูกสร้างขึ้นเป็นหลักที่บริษัทผลิตอาวุธขนาดเล็กเบอร์นิงแฮม (BSA)ในอังกฤษ รุ่นต่อมา (มาร์ค 1*) ถูกสร้างขึ้นเป็นหลักที่ John Inglis and Company ในโทรอนโต, รัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา ซึ่งมีปากกระบอกปืนแบบสี่เหลี่ยมรูปทรงคล้ายฮาโมนิก้าเพื่อลดแรงรีคอยล์ และขาตั้งปืนแบบรูปตัววี และรุ่นที่สามที่ถูกทำขึ้นสำหรับกองกำลังทหารโดดร่มซึ่งมีลำกล้องขนาด 30 นิ้ว (762มม) และไม่มีปากกระบอกปืนเพื่อลดแรงรีคอยล์ นอกจากนี้ยังมีการใช้กระสุนที่แตกต่างกันออกไป โดยรุ่นต่อๆ มาแสดงให้เห็นถึงการเจาะเกราะที่ดีกว่า แม้ว่าจะมีปริมาณที่เพียงพอที่จะต่อกรกับรถถังเบาและรถถังขนาดเล็ก (tankettes) ในช่วงแรกของสงคราม ต่อมาบอยส์นั้นไม่สามารถยิงทะลุเจาะเกราะกับยานพาหนะที่มีเกราะหนากว่าและได้ถูกเลิกใช้งานไป จากนั้นก็ได้หันไปใช้เครื่องยิงจรวดต่อต้านรถถังแบบ PIAT ที่มีประสิทธิภาพสูงกว่าแทนระหว่างสงคราม