ปืนแก็ตลิง (อังกฤษ: Gatling gun) เป็นอาวุธยิงเร็วในยุคแรกๆ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีชนิดหนึ่ง เป็นผู้บุกเบิกปืนกลสู่รูปแบบปัจจุบัน มันเป็นที่รู้จักเพราะการใช้งานโดยกองกำลังฝ่ายสหพันธรัฐระหว่างสงครามกลางเมืองอเมริกันในช่วงคริสต์ทศวรรษที่ 1860 ซึ่งเป็นการใช้งานครั้งแรกของปืนชนิดนี้ในสนามรบ ภายหลังมันเป็นที่ความนิยมมากในการใช้โจมตีในยุทธการหุบเขาแซนจัวน์ระหว่างสงครามสเปน-อเมริกา[1]การทำงานของปืนแก็ตลิงมีจุดเด่นอยู่ที่การออกแบบลำกล้องปืนให้มีหลายลำกล้อง รวมกลุ่มแบบวงกลม ซึ่งจะช่วยในการระบายความร้อนและลำดับการยิงที่เกิดขึ้นพร้อมการบรรจุกระสุน แต่ละลำกล้องจะยิงออกไปหนึ่งนัดเมื่อถึงจุดรอบ จากนั้นจะสลัดปลอกกระสุนเปล่า บรรจุกระสุนใหม่ และระบายความร้อน โครงแบบนี้ช่วยให้ปืนมีอัตราการยิงที่เร็วโดยที่ลำกล้องไม่ร้อนเกินไป