ปูราเกอเฮิน (อักษรโรมัน: Pura Kehen) เป็นปูราในเกิมปากา อำเภอบังกลี จังหวัดบาหลี ประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่บนเชิงเขา ราว 2 กิโลเมตร (1.2 ไมล์) ทางเหนือของใจกลางเมือง สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 13 โดยราชวงศ์บังกลีปูราเกอเฮินเป็นโบสถ์พราหมณ์หลักของอำเภอบังกลี ซึ่งในอดีตเป็นศูนย์กลางของอาณาจักรบังกลี หนึ่งในเก้าอาณาจักรบนเกาะบาหลี ชื่อบังกลี (Bangli) มาจากคำว่า bang giri แปลว่า "เขาแดง" แคว้นบังกลีก่อตั้งขึ้นโดยอาณาจักรเกลเกลแห่งราชวงศ์มัชปาหิต[1]ปูราเกอเฮินปรากฏอยู่สามครั้งในจารึกทองแดงสามชิ้นที่อายุราวปลายศตวรรษที่ 9, ต้นศตวรรษที่ 11 และศตวรรษที่ 13 จารึกสามชิ้นเรียกชื่อปูราแตกต่างกันไป โดยในจารึกชิ้นศตวรรษที่ 9 ตอนปลาย ระบุชื่อว่า "ฮียังอาปี" (Hyang Api; "เจ้าแห้งไฟ") ซึ่งเรียกโดยพราหมณ์ที่ดูแลโบสถ์ ส่วนในจานึกยุคต้นศตวรรษที่ 11 เรียกชื่อว่า "ฮียังเกอเฮิน" (Hyang Kehen; โดย Kehen มาจากคำบาหลี keren แปลว่า "เปลวเพลิง") ในยุคเดียวกันนี้ ปูราฮียังเกอเฮินเป็นโบสถ์หลักที่ซึ่งพิธีกรรมสำคัญเช่นพิธีสาบานตนของข้าราชบริพารจัดขึ้นที่นี่ หากผู้ใดไม่ปฏิบัติตามที่สาบานตนจะต้องเจอกับ sapata ("คำสาป") ซึ่งกระทบแก่ตนเอง ครอบครัว และลูกหลาน พิธีนี้กระทำต่อหน้ารูปเคารพของฮียังอาปี (Hyang Api) หรือ ฮียังเกอเฮิน (Hyang Kehen) ซึ่งคือพระอัคนี เทพแห่งไฟ[2]ส่วนขื่อ "ปูราเกอเฮิน" ปรากฏในจารึกจากศตวรรษที่ 13[1] ในทุกจารึกที่กล่าวมานี้ระบุความสัมพันธ์ระหว่างปูราเกอเฮินกับหมู่บ้านบังกลี[3]พิธีกรรมอื่น ๆ ที่จัดที่ปูราเกอเฮิน ยังรวมถึงพิธีบูชาเทพเจ้าฮินดูองค์อื่น ๆ เช่น ซารัสวาตี (พระสรัสวตี), อูเลียนซูกีมานิก (Ulian Sugimanik), ปูร์นามา (Purnama), ตีเลิม (Tilem), กาเจิงกลีโวน (Kajeng Kliwon) และ บูดากลีโวน (Buda Kliwon)[4]