โดยทั่วไป มีแถบเล็กๆของความสูงในสภาพแวดล้อมและบรรยากาศที่เหมาะสำหรับการพัฒนาเป็นป่าเมฆ นี้เป็นลักษณะเมฆหรือหมอกคงอยู่ถาวรที่ระดับต้นไม้ทำให้ลดแสงแดดที่ส่องมาโดยตรง ดังนั้นจึงมีผลกับการคายน้ำรวมถึงการระเหย ต้นไม้ในบริเวณนี้จึงเตี้ยและมีลำต้นหนักกว่าต้นไม้ในป่าที่ระดับความสูงต่ำกว่าในบริเวณเดียวกัน และความชื้นช่วยส่งเสริมพืชอิงอาศัยจำนวนมากมาย เป็นผลให้อุดมไปด้วยมอสส์และเฟิร์นขึ้นปกคลุม และอาจพบกล้วยไม้ได้ เช่นกัน ดินมีความอุดมสมบูรณ์แต่เป็นโคลน น้ำที่ตกลงมาจะอยู่ในรูปของหมอก เมื่อหมอกเกิดการควบแน่นบนใบไม้และตกลงมาบนดินด้านล่าง

นิยามของป่าเมฆสามารถเกิดความคลุมเคลือได้ เนื่องจากหลายๆประเทศไม่ได้ใช้คำนี้ (อาจใช้ ป่า Afromontane และป่าฝนสันเขา หรือในหลายๆพื้นที่ใช้ Peruvian yungas, และ laurisilva ที่เกาะในมหาสมุทรแอตแลนติก) และในบางครั้งป่ากึ่งเขตร้อนและเขตอบอุ่นถ้ามีสภาพทางอุตุนิยมวิทยาที่คล้ายคลึงกันจะถือว่าเป็นป่าเมฆ