โดยทั่วไป ผู้ดำรงตำแหน่งจะมีข้อได้เปรียบทางการเมืองเหนือผู้ท้าชิงในการเลือกตั้ง ยกเว้นเวลาการเลือกตั้งจะถูกกำหนดโดยรัฐธรรมนูญหรือกฎหมาย ผู้ดำรงตำแหน่งในบางประเทศอาจมีสิทธิ์ในการกำหนดวันเลือกตั้งได้

สำหรับตำแหน่งทางการเมืองส่วนใหญ่ ผู้ดำรงตำแหน่งมักจะได้รับการยอมรับมากกว่าเนื่องจากเคยทำงานในสำนักงานมาก่อน ทั้งยังสามารถเข้าถึงการเงินสำหรับการหาเสียงได้ง่ายขึ้นเช่นเดียวกับรัฐบาล ซึ่งสามารถนำมาใช้ในการหาเสียงเลือกตั้งใหม่ของผู้ดำรงตำแหน่งนั้นได้

ในสหรัฐอเมริกา การเลือกตั้ง (โดยเฉพาะการเลือกตั้งที่มีเพียงตำแหน่งเดียวในสภานิติบัญญัติ) ซึ่งผู้ดำรงตำแหน่งไม่ลงเลือกตั้งใหม่ มักเรียกว่าที่นั่งแบบเปิด เนื่องจากขาดความได้เปรียบในตำแหน่ง สิ่งเหล่านี้มักนำมาโต้เถียงในการเลือกตั้งใด ๆ[2] นอกจากนี้ การแข่งขันแบบเปิดจะเกิดขึ้นเมื่อมีการจำกัดวาระการดำรงตำแหน่ง เช่น ในกรณีที่วาระของประธานาธิบดีสหรัฐถูกจำกัดไว้เพียง 2 วาระ วาระละ 4 ปี และผู้ดำรงตำแหน่งจะไม่ได้รับอนุญาตให้ลงเลือกตั้งใหม่ แม้ว่าข้อได้เปรียบที่คาดหวังของการดำรงตำแหน่งจะเพิ่มขึ้นจาก 2 เปอร์เซ็นต์ในช่วงทศวรรษที่ 1950 เป็น 10 เปอร์เซ็นต์ในช่วงทศวรรษที่ 1980 และ 1990 และกลับมาเป็นประมาณ 2 เปอร์เซ็นต์ในปี 2010 และ 2020[3]

เมื่อผู้ท้าชิงจะดำรงตำแหน่งที่ว่างลง ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งมักจะเปรียบเทียบคุณสมบัติของผู้สมัคร ตำแหน่ง ประเด็นทางการเมือง และคุณลักษณะส่วนบุคคลด้วยวิธีที่ค่อนข้างตรงไปตรงมา กาย โมลีนิวซ์ กล่าวไว้ว่า "โดยพื้นฐานแล้วเป็นการลงประชามติของผู้ดำรงตำแหน่ง"[4] ในทางกลับกัน ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งจะพิจารณาการกระทำของผู้ดำรงตำแหน่งก่อน เฉพาะในกรณีที่ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งตัดสินใจ "ขับ" ผู้ดำรงตำแหน่งออกเท่านั้น ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งจึงเริ่มประเมินว่าผู้ท้าชิงแต่ละคนเป็นบุคคลที่สมควรดำรงตำแหน่งหรือไม่

การศึกษาของวารสารรัฐศาสตร์อังกฤษในปี 2017 ระบุว่าความได้เปรียบในการดำรงตำแหน่งเกิดจากการที่ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งประเมินอุดมการณ์ของผู้ดำรงตำแหน่งเป็นรายบุคคล ในขณะที่ผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งถือว่าผู้ท้าชิงคนใดก็ตามที่อยู่พรรคเดียวกัน[5] จะมีความได้เปรียบในการดำรงตำแหน่งมากขึ้นเมื่อการแบ่งขั้วทางการเมือง[5] และการศึกษาของวารสารการเมืองในปี 2017 พบว่าผู้ดำรงตำแหน่งมี "ข้อได้เปรียบที่ใหญ่กว่ามาก" ในการเลือกตั้งในรอบมากกว่าการเลือกตั้งนอกรอบ[6]

ในทางธุรกิจ

ในการดำเนินธุรกิจและการแข่งขัน ผู้ดำรงตำแหน่งมักจะเป็นซัพพลายเออร์ที่จัดหาความต้องการของลูกค้าในปัจจุบัน และเป็นตำแหน่งที่ได้เปรียบในการรักษาบทบาทหรือสัญญาฉบับใหม่เมื่อเปรียบเทียบกับธุรกิจที่ต้องแข่งขันกัน[7]