ในการวาดภาพผู้นิพนธ์พระวรสารแต่ละท่านจะมีสัญลักษณ์ต่าง ๆ กันซึ่งมาจากหนังสือเอเสเคียล บทที่ 1 และหนังสือวิวรณ์ (4.6-9 และต่อมา) แต่หนังสือทั้งสองก็มิได้บ่งบอกแน่นอนถึงสิ่งที่ใช้เป็นสัญลักษณ์ของผู้นิพนธ์พระวรสาร สัญลักษณ์ที่ใช้เป็นสิ่งที่วิวัฒนาการขึ้นมาจนกระทั่งมาถึง ราบานุส มอรุส (Rabanus Maurus) ผู้บรรยายถึงความหมายของสิ่งที่ใช้เป็นสัญลักษณ์ว่ามีความหมายเป็นสามขั้นตอน ขั้นแรกสัญลักษณ์ใช้เป็นสัญลักษณ์แทนพระเยซู ขั้นที่สองเป็นสัญลักษณ์แทนการกระทำของพระองค์ และขั้นที่สามเป็นสัญลักษณ์สำหรับสำหรับคริสต์ศาสนิกชนผู้ซึ่งต้องได้รับการไถ่บาป[4]

• นักบุญมัทธิวผู้นิพนธ์พระวรสาร ผู้ที่เชื่อกันว่าเป็นผู้ประพันธ์ “พระวรสารนักบุญมัทธิว” ใช้สัญลักษณ์เป็นมนุษย์มิใช่เทวดาที่บางครั้งเชื่อกัน ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของมวลมนุษย์และสัญลักษณ์ของเหตุผล
• นักบุญมาระโกผู้นิพนธ์พระวรสาร ผู้ที่เชื่อกันว่าเป็นผู้ประพันธ์ “พระวรสารนักบุญมาระโก” ใช้สัญลักษณ์สิงโตมีปีกซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความเก่งกล้าและความมีเชื้อสาย นักบุญมาระโกกล่าวว่ายอห์นผู้ให้บัพติศมาเทศนาราวกับ “สิงโตคำราม” ในพระวรสารตอนต้น ๆ นอกจากนั้นสิงโตยังใช้เป็นสัญลักษณ์แทน “การคืนพระชนม์ของพระเยซู” เพราะเชื่อกันว่าเวลาสิงโตนอนหลับจะลืมตาหลับเปรียบกับพระเยซูในหลุมศพและพระเยซูผู้เป็นกษัตริย์
• นักบุญลูกาผู้นิพนธ์พระวรสาร ผู้ที่เชื่อกันว่าเป็นผู้ประพันธ์ “พระวรสารนักบุญลูกา” และ “หนังสือกิจการของอัครทูต” ใช้สัญลักษณ์วัว ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของความเสียสละ การทำประโยชน์ และความแข็งแกร่ง
• นักบุญยอห์นผู้นิพนธ์พระวรสาร ผู้ที่เชื่อกันว่าเป็นผู้ประพันธ์ “พระวรสารนักบุญยอห์น” และ “หนังสือวิวรณ์” ใช้สัญลักษณ์อินทรี ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพระเยซูเสด็จขึ้นสู่สวรรค์ และพระกิตติคุณของพระองค์