ในช่วงปี 2000 นักวิชาการและผู้ปฏิบัติงานได้ถกเถียงกันว่าบุคคลหรือองค์กรใดที่จะสามารถพิจารณาให้เป็นผู้ประกอบการทางสังคมได้ จนถึงขณะนี้ไม่มีการตกลงร่วมกันอย่างจริงจังกับคำจำกัดความของการประกอบการทางสังคมเนื่องจากสาขาต่าง ๆ สาขาวิชาและประเภทองค์กรต่าง ๆ มีความเกี่ยวเนื่องกับการประกอบการทางสังคม ตั้งแต่ธุรกิจที่แสวงหาผลกำไรไปจนถึงงานแบบไฮบริดโดยรวมงานการกุศลกับกิจกรรมทางธุรกิจ องค์กรการกุศลที่แสวงหาผลกำไร องค์กรภาคสมัครใจ และองค์กรนอกภาครัฐ ผู้ใจบุญ นักกิจกรรมทางสังคม นักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและผู้ปฏิบัติงานที่มุ่งเน้นด้านสังคมอื่น ๆ มักเรียกกันว่าผู้ประกอบการทางสังคม ผู้ประกอบการทางสังคมสามารถรวมหลากหลายประเภทอาชีพและภูมิหลังทางวิชาชีพ ตั้งแต่งานสังคมสงเคราะห์และการพัฒนาชุมชนไปจนถึงการประกอบการและวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม ด้วยเหตุผลนี้จึงเป็นการยากที่จะกำหนดว่าใครเป็นผู้ประกอบการทางสังคม เดวิด บอร์นสตีนได้ใช้คำว่า "ผู้ริเริ่มทางสังคม" มาใช้แทนผู้ประกอบการทางสังคม เนื่องจากมีการสร้างสรรค์กลยุทธ์ที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิมที่ผู้ประกอบการทางสังคมหลายแห่งใช้[4]สำหรับคำจำกัดความที่ชัดเจนยิ่งขึ้นเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้ประกอบการทางสังคมมีความจำเป็นต้องทำต้องกำหนดให้ชััดเจนเพื่ิอแยกออกจากกิจกรรมอาสาอื่น ๆ และกิจกรรมเพื่อการกุศล และกำหนดขอบเขตภายในที่ผู้ประกอบการสังคมต้องดำเนินการ[5] นักวิชาการบางคนได้สนับสนุนการจำกัด คำว่าผู้ก่อตั้งองค์กรต้องอาศัยรายได้ที่ได้รับโดยตรงจากผู้บริโภคที่เสียเงิน แทนที่จะเป็นรายได้จากการบริจาคหรือเงินช่วยเหลือ

ผู้ประกอบการทางสังคมในสังคมยุคใหม่มีรูปแบบการประกอบการที่เห็นแก่ประโยชน์ซึ่งมุ่งเน้นไปที่ผลประโยชน์ที่สังคมจะได้รับ ผู้ประกอบการจะกลายเป็นความพยายามทางสังคมเมื่อเปลี่ยนทุนทางสังคมในทางที่มีผลต่อสังคมในเชิงบวก[6] เป็นข้อได้เปรียบเนื่องจากความสำเร็จของการประกอบการทางสังคมขึ้นอยู่กับหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบทางสังคมที่ธุรกิจของบริษัทแบบดั้งเดิมไม่จัดลำดับความสำคัญ ผู้ประกอบการทางสังคมตระหนักถึงปัญหาทางสังคมในทันที แต่ยังต้องการที่จะเข้าใจบริบทที่กว้างขึ้นของปัญหาที่ข้ามสาขาวิชาและทฤษฎี เข้าใจมากขึ้นว่าปัญหาที่เกิดขึ้นเกี่ยวข้องกับสังคมช่วยให้ผู้ประกอบการทางสังคมในการพัฒนาวิธีแก้ที่เป็นนวัตกรรมและระดมทรัพยากรที่มีอยู่เพื่อส่งผลกระทบต่อโลกมากขึ้น ซึ่งแตกต่างจากธุรกิจขององค์กรแบบดั้งเดิม การดำเนินธุรกิจเพื่อสังคมจะมุ่งเน้นไปที่การเพิ่มความพึงพอใจของสังคมมากกว่าการเพิ่มผลกำไรสูงสุด[7]

บุคคลสำคัญที่เกี่ยวข้องกับการประกอบการทางสังคม ได้แก่ ชาวปากีสถาน Akhter Hameed Khan และชาวบังคลาเทศมูฮัมหมัด ยูนูสเป็นผู้ก่อตั้ง Grameen Bank ซึ่งเป็นผู้บุกเบิกแนวคิดเรื่อง microcredit เพื่อสนับสนุนนักประดิษฐ์ในหลายประเทศกำลังพัฒนาในเอเชีย แอฟริกา และละตินอเมริกา เขาได้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ คนอื่น ๆ เช่น อดีตนายกเทศมนตรีเมืองอินเดียแนโพลิส สตีเฟ่น โกลด์สมิท กล่าวถึงความพยายามทางสังคมในระดับท้องถิ่นโดยใช้ภาคเอกชนเพื่อให้บริการในเมือง[8][9]