ผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวรชอบด้วยกฎหมายของสหรัฐ (อังกฤษ: United States lawful permanent residency) เป็นสถานภาพการเข้าเมืองของบุคคลที่ได้รับอนุญาตให้อยู่อาศัยและทำงานในสหรัฐอเมริกาอย่างถาวรบัตรผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวรสหรัฐ (แบบ USCIS I-551) เดิมคือ บัตรการจดทะเบียนคนต่างด้าว หรือบัตรใบรับการจดทะเบียนคนต่างด้าว (แบบ INS I-151) เป็นบัตรประจำตัวรับรองความถูกต้องของสถานภาพผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวรของคนต่างด้าวในสหรัฐ มีชื่อเรียกอย่างไม่เป็นทางการว่า กรีนการ์ด ("บัตรเขียว") เพราะมีสีเขียวตั้งแต่ปี 2489 ถึง 2507 และเมื่อวันที่ 11 พฤษภาคม 2553 มีการเปลี่ยนกลับมาเป็นสีเขียวอีกครั้ง กรีนการ์ดยังหมายถึงกระบวนการการเข้าเมืองของการมาเป็นผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวร กรีนการ์ดใช้เป็นหลักฐานว่าผู้ถือบัตร ผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวรชอบด้วยกฎหมาย (lawful permanent resident) ได้รับผลประโยชน์การเข้าเมืองอย่างเป็นทางการ ซึ่งรวมการอนุญาตให้พำนักและเข้าทำงานในสหรัฐ ผู้ถือต้องคงไว้ซึ่งสถานภาพผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวร และอาจถูกขับออกจากสหรัฐได้หากไม่เป็นไปตามเงื่อนไขบางประการของสถานภาพนี้เดิมราชการการเข้าเมืองและแปลงสัญชาติ (INS) เป็นผู้ออกกรีนการ์ด แต่รัฐบัญญัติความมั่นคงมาตุภูมิปี 2002 (Pub. L. No. 107–296, 116 Stat. 2135) ยุบ INS และแยกหน่วยงานเดิมเป็นสามส่วนประกอบในกระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิ (DHS) ส่วนแรก ราชการความเป็นพลเมืองและการเข้าเมืองสหรัฐ (USCIS) จัดการคำขอรับผลประโยชน์การเข้าเมือง อีกสองหน่วยงานถูกตั้งขึ้นเพื่อดูแลการทำหน้าที่เดิมของ INS คือ การบังคับการเข้าเมือง ได้แก่ การบังคับการเข้าเมืองและอากรศุลกากรสหรัฐ (U.S. Immigration and Customs Enforcement) และการคุ้มครองอากรศุลกากรและเขตแดนสหรัฐ (U.S. Customs and Border Protection) ตามลำดับ[1]ผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวรชอบด้วยกฎหมายของสหรัฐตั้งแต่อายุสิบแปดขึ้นไปต้องถือกรีนการ์ดตัวจริงตลอดเวลา หากไม่สามารถทำได้จะเป็นการละเมิดรัฐบัญญัติการเข้าเมืองและสัญชาติ โดยมีโทษปรับไม่เกิน 100 ดอลลาร์สหรัฐ หรือจำคุกไม่เกิน 30 วัน หรือทั้งจำทั้งปรับ สำหรับแต่ละกระทง[2] มีเฉพาะรัฐบาลกลางเท่านั้นที่กำหนดบทลงโทษเหล่านี้ได้[3]กรีนการ์ดมีผลใช้ได้เป็นเวลา 10 ปีสำหรับผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวร และ 2 ปีสำหรับผู้เข้ามามีถิ่นที่อยู่ถาวรแบบมีเงื่อนไข หลังพ้นระยะนี้ ต้องต่ออายุหรือเปลี่ยนการ์ด