ผู้เผยพระวจนะใหญ่[1] (ศัพท์โปรเตสแตนต์) หรือ ประกาศกใหญ่ (ศัพท์โรมันคาทอลิก) (อังกฤษ: major prophet) คือหมวดหนึ่งในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิม คำว่า "ใหญ่" ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงความสำคัญของผู้เผยพระวจนะ แต่หมายถึงขนาดของหนังสือซึ่งมีความยาวมากกว่าหนังสือในหมวดผู้เผยพระวจนะน้อย (minor prophet)หนังสือในหมวดผู้เผยพระวจนะใหญ่ได้แก่แม้คัมภีร์ฮีบรูจะรวมหนังสือเหล่านี้ไว้ด้วยแต่ก็ไม่จัดเข้าหมวดเดียวกัน และไม่รับหนังสือบารุคซึ่งถือเป็นคัมภีร์อธิกธรรมและคัมภีร์นอกสารบบ