ดวงดาวอันไกลโพ้นรธน.๔๐ผมเริ่มรู้จักวิกิพีเดียภาษาไทย ตั้งแต่ราวต้นเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2548 และเริ่มต้นแก้ไขบทความ รวมถึงเขียนเปิดบทความ ในกลางและปลายเดือน/ปีเดียวกันเมื่อนับจนถึงขณะนี้ (24 มิถุนายน 2557) ผมคลุกคลีอยู่กับสารานุกรมเสรีแห่งนี้มา ก็เข้าสู่ 8 ปี 7 เดือน และอีก 5 เดือนก็จะเต็ม 9 ปีแล้วเป็นเวลาไม่น้อยทีเดียว แต่ถ้าจะบอกว่าไม่มาก น่าจะผิดจากความจริงผมประมวลข้อมูลที่มีอยู่ มาช่วยเขียนและเรียบเรียง ในบทความต่างๆ มาตลอด ผมอัปโหลดภาพต่างๆ ทั้งส่วนที่ค้นคว้ามาได้จากอินเทอร์เน็ต และจากที่ประดิษฐ์ขึ้นเองตามแบบที่มีอยู่แม้จะไม่เคยทำแบบสำรวจ ว่าติดวิกิพีเดียมากแค่ไหน แต่เชื่อว่ามากกว่าหลายๆ คนอย่างแน่นอนตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ผมได้มิตรสหายจากที่นี่ไปบ้างเหมือนกัน ถึงแม้จะไม่มากเท่ากับ พวกที่ไม่เห็นด้วยกับ..การกระทำบางอย่างที่ส่งไปยืนยันเลยว่า สำหรับผมเอง เหล่านี้ไม่ใช่ความขัดแย้งจากตัวเนื้อหา หากแต่เป็นความขัดแย้งเชิงความคิด กับการมีจุดยืนที่ต่างกัน มากบ้างน้อยบ้าง ตามแต่กรณีผมเคยตอกย้ำไป ในแทบทุกครั้งที่เกิดความขัดแย้งว่า คุณใช้ท่าทีกับผมอย่างไร ผมก็จะตอบกลับคุณไปแบบนั้น พูดง่ายๆ คือ ดีมาก็ดีกลับ ไม่ดีมาก็ไม่ดีกลับ ไม่ซับซ้อนนอกจากพฤติกรรมแล้ว เนื้อหาที่ถูกต้อง ตรงตามความจริง เขียนตามรูปแบบถูกต้อง ควรอย่างยิ่งที่ต้องได้รับการคุ้มครองที่สำคัญคือ ผมไม่สนใจหรอก ว่าคุณจะยิ่งใหญ่มาจากไหน เป็นผู้ใช้เท่ากัน ก็เหมือนกับต่อยกัน จบก็จบไปแต่ยิ่งถ้าเป็นผู้ปกครอง แล้วเอาอำนาจที่มีอยู่ มาใช้รังแกคนที่ไม่ได้ทำอะไรผิด และไม่มีอำนาจด้วยแล้วมันเป็นพฤติกรรมที่ "น่าละอาย" อย่างมากแต่ถ้าไม่มียาง ผมช่วยอายแทนก็แล้วกัน ด้วยความสมเพชเวทนา ไม่กล้าคิดว่าจะมีใครหน้าด้านขนาดนั้น8 ปี 7 เดือน ที่ผ่านมา ผมเชื่อมั่นโดยส่วนตัว สิ่งทั้งหลายที่ผมฝากไว้ในที่นี้ ย่อมต้องมีประโยชน์กับสาธารณชน อยู่ไม่น้อยเลยแต่ถ้าหากว่า กรณีที่เกิดขึ้นล่าสุดนี้ มันจะทำให้เรื่องราวที่ผ่านมา กลายเป็นอย่างสุภาษิตที่ว่า "ทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป" แล้วล่ะก็ผมคงกล่าวอะไรไม่ออกอีกแล้ว นอกจากขอเชิญ "โคลงบทสุดท้าย" ของศรีปราชญ์ กวีเอกของสยาม อันมีใจความว่า :--- Zenith Zealotry | เซนิต(ไม่)สโมสร | 17:17, 24 มิถุนายน 2557 (ICT)บทความคัดสรรและบทความคุณภาพทุกวันนี้ผมถามตัวเองว่า ทำไมผู้อาวุโสในเมืองไทย ซึ่งผมเคยเชื่อว่ารักผมมาก ถึงกระทำการเช่นนั้นได้ ในความเป็นจริง คำตอบนั้นชัดเจนอย่างยิ่งว่า ไม่มีนักบุญในชนชั้นปกครอง อย่างที่เราเคยถูกทำให้เชื่อ และผลประโยชน์ทางการเมืองของพวกเขา ย่อมสำคัญกว่าชีวิตอันไร้ค่าของพวกเรา[1]— นายสันติพงษ์ อินจันทร์
ผู้สูญเสียดวงตาข้างขวา จากการสลายการชุมนุมของ นปช.แดงทั้งแผ่นดิน เมื่อวันที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2553