ผู้ให้บริการ (service provider) เป็นผู้ให้คำปรึกษา กฎหมาย อสังหาริมทรัพย์ การสื่อสาร การจัดเก็บ การประมวลผล แม้ว่าผู้ให้บริการสามารถเป็นหน่วยย่อยขององค์กรได้ แต่โดยปกติแล้วจะเป็นบุคคลที่สามหรือซัพพลายเออร์ ภายนอก รวมถึงผู้ให้บริการโทรคมนาคม (telecommunications service providers) ผู้ให้บริการแอปพลิเคชัน (application service providers) ผู้ให้บริการพื้นที่เก็บข้อมูล (storage service providers) และผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต (internet service providers)[ต้องการอ้างอิง] คำศัพท์ดั้งเดิมคือ สำนักบริการ (โดยเฉพาะช่วงทศวรรษ 1960 ถึง 1980)บางครั้งผู้เชี่ยวชาญด้านไอทีแยกแยะระหว่างผู้ให้บริการโดยจัดประเภทเป็นประเภท I, II หรือ III [1] บริการทั้งสามประเภทได้รับการยอมรับจากอุตสาหกรรมไอที แม้ว่าจะกำหนดไว้โดยเฉพาะโดย <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/ITIL" rel="mw:ExtLink" title="ITIL" class="cx-link" data-linkid="14">ITIL</a> และ พระราชบัญญัติโทรคมนาคมของสหรัฐอเมริกาปี 1996 Type III ให้บริการด้านไอทีแก่ลูกค้าภายนอกและต่อมาสามารถเรียกได้ว่าเป็นผู้ให้บริการภายนอก (ESP) [2] ซึ่งมีตั้งแต่องค์กรไอทีเต็มรูปแบบ/บริการเอาท์ซอร์สผ่านบริการที่มีการจัดการ หรือ MSP (ผู้ให้บริการที่มีการจัดการ) ไปจนถึงการนำเสนอคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์ที่จำกัด ผ่าน ASP (ผู้ให้บริการแอพพลิเคชั่น) [3]