พญาพะโร[1] (พม่า: ဗညားဗရူး บะญาบะยู, ออกเสียง: [bəɲá bəjú]; มอญ: ဗညားဗရောဝ်; ประมาณ 1418–1451) พงศาวดารมอญพม่าเรียกว่าพระยาแก่นท้าว[2] เป็นพระเจ้าหงสาวดีรัชกาลที่ 12 ครองราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1446 ถึง 1451 พระองค์เป็นพระราชนัดดาและพระราชโอรสบุญธรรมของพญารามที่ 1 กษัตริย์รัชกาลที่ 11 ได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ภายหลังพระราชบิดาบุญธรรมสวรรคต ตลอด 5 ปีในรัชสมัยเป็นช่วงที่บ้านเมืองเจริญรุ่งเรืองและสงบสุขเพราะพญาพะโรมักจะปลอมพระองค์เป็นสามัญชนเดินทางไปทั่วอาณาจักรเพื่อตรวจสอบการทำงานของขุนนางท้องถิ่นรวมถึงศึกษาชีวิตความเป็นอยู่ของราษฎรพญาพะโรสวรรคตเมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1451 เนื่องจากถูกปลงพระชนม์โดยพระราชโอรสของพญาธรรมราชา กษัตริย์รัชกาลที่ 10 ซึ่งต่อมาขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นพญาเกียรติ์ กษัตริย์รัชกาลที่ 13