ผู้ก่อตั้งพรรคคืออะห์หมัด โบเอสตามัน ซึ่งเป็นนักกิจกรรมของขบวนการฝ่ายซ้าย เกอซาตวนเมอลายูมูดา (Kesatuan Melayu Muda) ระหว่างที่ญี่ปุ่นเข้ายึดครองมลายู[1][2] เมื่อญี่ปุ่นยอมแพ้สงคราม ขบวนการที่มีเป้าหมายในการต่อต้านญี่ปุ่นได้สลายตัวไป และนักกิจกรรมฝ่ายซ้ายในมาเลเซียได้จัดตั้งขบวนการใหม่ ๆ ขึ้นมากมาย เช่น พรรคชาตินิยมมลายู, องค์การยุวชนตื่นตัว, องค์กรสตรีตื่นตัว โบเอสตามันเป็นหนึ่งในคณะผู้แทนของพรรคชาตินิยมมลายูและองค์การยุวชนตื่นตัวในการเข้าร่วมสภาความร่วมมือมลายาทั้งหมดใน พ.ศ. 2489 และเป็นเครื่องมือในการแยกขบวนการฝ่ายซ้ายของมลายูออกจากอัมโน[3]

การต่อต้านสหภาพมลายาที่เสนอโดยอังกฤษในฐานะที่เป็นทางเลือกของกรอบรัฐธรรมนูญได้เกิดขึ้นจากความร่วมมือระหว่างอัมโนกับตัวแทนของสุลต่านมลายู มีข้อเสนอที่เรียกว่าข้อเสนอร่างรัฐธรรมนูญสำหรับมลายาได้พัฒนาขึ้นมาโดยความร่วมมือระหว่างอัมโนกับตัวแทนของผู้ปกครองชาวมลายู[4] ข้อเสนอนี้ถูกต่อต้านโดยประชากรที่ไม่ใช่ชาวมลายู รวมทั้งนักชาตินิยมที่ต้องการกำหนดทิศทางด้วยตนเองและมลายาที่เป็นเอกราช การรวมตัวกันของการต่อต้านอังกฤษโดยขบวนการทางการเมืองที่หลากหลายทั้งที่เป็นชาวมลายูและเชื้อชาติอื่น ทำให้มีการตั้งแนวร่วมอย่างกว้างขวางในชื่อแนวร่วมสหประชาชน ซึ่งเป็นแนวร่วมของขบวนการอย่างพรรคชาตินิยมมลายู องค์การยุวชนตื่นตัว และอื่น ๆ ที่เป็นตัวแทนของชาวมลายู และสภาความร่วมมือมลายาทั้งหมด ซึ่งเป็นตัวแทนของเชื้อชาติอื่น แนวร่วมอื่น ๆ ได้แก่ สภาชาวมาเลเซียเชื้อสายอินเดีย สหภาพประชาธิปไตยมลายาและอื่น ๆ

แนวร่วมสหประชาชนและสภาความร่วมมือมลายาทั้งหมดได้ออกข้อเสนอที่เรียกข้อเสนอรัฐธรรมนูญประชาชน[5] อย่างไรก็ตาม ทั้งสององค์การล้มเหลวที่จะให้นำข้อเสนอดังกล่าวไปเป็นรัฐธรรมนูญของสหพันธรัฐมลายาที่ก่อตั้งขึ้นเมื่อ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2491 องค์การยุวชนตื่นตัวถูกคว่ำบาตรเมื่อ เมื่อ 20 มีนาคม พ.ศ. 2491 ซึ่งถือเป็นพรรคการเมืองมลายาพรรคแรกที่ถูกคว่ำบาตรจากรัฐบาลs[6] โบเอสตามันถูกจับกุมเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2491 การประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินทั่วประเทศเกิดขึ้นเมื่อ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2491 ทำให้นักกิจกรรมฝ่ายซ้ายถูกจับกุมจำนวนมากส่วนที่หลบหนีไปได้เข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์มลายา