ท่านเป็นพระเถระที่ชอบความสงบ มักน้อย สันโดษ ปฏิบัติเคร่งครัดในพระธรรมวินัย สมกับที่ได้รับสมณศักดิ์เป็น พระครูเนกขัมมาภินันท์ แปลว่า เป็นพระเถระผู้พอใจในเนกขัมมะ คือการพาตนออกจากความวุ่นวายทางโลก มีเมตตาธรรมแก่ผู้มีความทุกข์ร้อนทั้งกาย และทุกข์ใจ ซึ่งท่านจะช่วยดับทุกข์และคลายความกังวลให้แก่ทุกคนด้วยพระบารมีเมตตาของท่าน ทุกคนที่เข้าไปกราบท่านและได้รับน้ำพุทธมนต์ วัตถุมงคล และรับพรจากท่านแล้วต่างก็ผ่อนคลายหายจากทุกข์ได้โดยปริยาย ท่านถึงแก่มรณภาพเมื่อวันที่ 17 ธันวาคม พ.ศ. 2523 ในแผ่นดินพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช