พระช้อย

พระช้อย[1] หรือ สะโทกะยอ[2] (သတိုးကျော်) (ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่) หรือ เจ้าหมองส่วยสโตคอย[3] (พงษาวดารเมืองน่าน) เป็นพระเจ้าเชียงใหม่จากราชวงศ์ตองอู เป็นพระราชโอรสพระองค์เล็กในพระเจ้าเชียงใหม่นรธาเมงสอ หลังจากที่พระราชบิดาสิ้นพระชนม์แล้ว พระราชโอรสทั้ง 3 พระองค์ต่างแย่งชิงราชสมบัติกัน ในที่สุดขุนนางกลุ่มหนึ่งสนับสนุนให้พระองค์ครองราชย์ต่อจากพระบิดาได้สำเร็จในรัชสมัยแรกระหว่าง พ.ศ. 2150 - 2151 (1 ปี) แล้วทรงถูกขุนนางอีกกลุ่มถอดจากราชสมบัติเพื่อให้พระชัยทิพพระเชษฐาพระองค์รองของพระองค์ครองราชย์แทน แต่ขุนนางฝ่ายพระองค์ได้ยกทัพจากลำปางมายึดเมืองเชียงใหม่แล้วถวายราชสมบัติแก่อีกครั้งใน พ.ศ. 2156 - 2158 (2 ปี) ในช่วงนี้เชียงใหม่สวามิภักดิ์ต่อกรุงศรีอยุธยา พระเจ้าอะเน่าก์แพตหลุ่นแห่งกรุงหงสาวดีจึงยกทัพมายึดเมืองเชียงใหม่[4] พระช้อยทรงถูกจับในข้อหากบฏและถึงแก่พิราลัย[5] เมืองเชียงใหม่จึงกลับมาเป็นเมืองขึ้นของพม่าอีกครั้ง

พระช้อย

ราชวงศ์ ตองอู
ก่อนหน้า นรธาเมงสอ (ก่อนรัชสมัยที่ 1)
พระชัยทิพ (ก่อนรัชสมัยที่ 2)
ครองราชย์ พ.ศ. 2150 - 2151 (รัชสมัยที่ 1)
พ.ศ. 2156 - 2158 (รัชสมัยที่ 2)
พระราชบิดา นรธาเมงสอ
ราชาภิเษก พ.ศ. 2150
ถัดไป พระชัยทิพ (หลังรัชสมัยที่ 1)
เจ้าพลศึกศรีสองเมือง (หลังรัชสมัยที่ 2)
พิราลัย พ.ศ. 2158