ในปี พ.ศ. 2446 เวสเตนการ์ดออกจากฮาร์วาร์ดมาเป็นผู้ช่วยที่ปรึกษาราชการแผ่นดินให้กับรัฐบาลสยาม (ประเทศไทยในปัจจุบัน) [2] เขาทำงานกับอาจารย์ของเขา เอ็ดเวิร์ด เฮนรี สโตรเบล [3] ปี พ.ศ. 2452 สโตรเบล ถึงแก่กรรมเวสเตนการ์ดจึงได้รับตำแหน่งที่ปรึกษาราชการแผ่นดินสืบต่อมา จากนั้น พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานบรรดาศักดิ์ให้กับเวสเตนการ์ดเป็น พระยากัลยาณไมตรี ถือศักดินา ๕๐๐๐ เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2453 [4] ก่อนจะลาออกจากราชการเมื่อปี พ.ศ. 2458

พระยากัลยาณไมตรีถึงแก่อนิจกรรมด้วยโรคเบาหวาน (ในราชกิจจานุเบกษาเรียก โรคปัสสาวะหวาน) เมื่อวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2461 หรือ 2 วันหลังจากวันเกิดอายุครบ 47 ปี[5]