พระยาอายลาว (พม่า: ဗညားအဲလော, ออกเสียง: [bəɲá ʔɛ́ lɔ́] บะญาเอลอ; 1308 – 1348/49) เป็นพระราชโอรสพระองค์เดียวของพระเจ้ารามประเดิด (ခွန်လော ขุ่นลอ) กษัตริย์รัชกาลที่ 2 เดิมทรงครองเมืองซิต้อง ต่อมานางจันทะมังคะละ (စန္ဒာမင်းလှ) พระขนิษฐาต่างพระมารดา ได้สนับสนุนพระองค์ให้ขึ้นสืบราชบัลลังก์[1]เป็นพระเจ้าเมาะตะมะรัชกาลที่ 7 แล้วทรงสถาปนานางจันทะมังคะละเป็นพระอัครมเหสี[2] ครองสิริราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1330 ถึง 1348/49 พระองค์ได้รับชัยชนะเหนืออาณาจักรสุโขทัย ระหว่างการรุกรานของสุโขทัยเมื่อ ค.ศ. 1330/31 เป็นจุดสิ้นสุดความสัมพันธ์ระหว่างกรุงเมาะตะมะและกรุงสุโขทัยตลอดรัชสมัยของพระยาอายลาวพระองค์มิได้สถาปนาผู้ใดเป็นรัชทายาท ทำให้พระยาอายลอง (ဗညားအဲလောင်) พระราชโอรสองค์เดียวของพระยาอายลาวและ เจ้ามุนะ พระราชโอรสองค์เดียวของพระเจ้ารามมะไตย (စောဇိတ် ซอเซย์) กษัตริย์รัชกาลที่ 4 ที่ประสูติแต่นางจันทะมังคะละต่างพยายามแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท กระทั่งพระยาอายลองสิ้นพระชนม์และพระยาอายลาวสวรรคตจากนั้นได้ไม่นานเจ้ามุนะจึงขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็นพระยาอู่