ใน ค.ศ. 1699 หลังการครองราชย์ของอับดุล จาลิลที่ 4 แห่งราชวงศ์เบินดาฮารา ในฐานะสุลต่านแห่งรัฐยะโฮร์องค์ที่ 10 ปะหังกลายเป็นจังหวัดพิเศษของเบินดาฮารา และปกครองโดยผู้สืบทอดของราชวงศ์ นับตั้งแต่ตุน มัซ อานุม (ครองราชย์ ค.ศ. 1699-1717) ถึงตุน ฮัสซัน (ครองราชย์ ค.ศ. 1748-1770) หลังยะโฮร์เริ่มเสื่อมสลายในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 18 และการแทรกแซงของอำนาจต่างชาติ ทำให้ปะหังกลายเป็นเอกราชอีกครั้ง ในรัชสมัยตุน อับดุล มาจิด ก่อตั้งอาณาจักรปะหังที่มีสถานะกึ่งเอกราช โดยที่เบินดาฮารามีสถานะคล้ายกับราจา ('ราชา') อีกครั้ง[7] ใน ค.ศ. 1884 ตุน อะฮ์มัด ราจาเบินดาฮาราองค์ที่ 6 ประกาศตนเองเป็นสุลต่านอย่างเป็นทางการ[8]