อวตารปางนี้ อยู่ในช่วงสัตยยุค พระวิษณุทรงอวตารเป็นหมูป่า (วราห์) เพื่อปราบแทตย์ ผู้มีนามว่า "หิรัณยากษะ" (ผู้ซึ่งมีนัยน์ตาทอง) ซึ่งเป็นอสูรที่ชั่วร้ายมีความร้ายกาจยิ่งนัก เดิมนั้นอสูรตนนี้ได้บำเพ็ญตบะ เพื่อบูชาพระพรหม ทำให้พระองค์โปรดปรานพอพระทัยยิ่งนัก

จึงประทานให้อสูรตนนี้มีฤทธิ์สามารถปราบได้ทั่วสากลจักรวาล พญาอสูรจึงได้มีความฮึกเหิมอหังการยิ่งนัก ได้จัดการม้วนแผ่นดินโลกทั้งหมด แล้วหนีบใต้รักแร้ หนีลงไปอยู่ในบาดาล ในที่สุดต้องเดือดร้อนถึงพระวิษณุอวตารลงมาเป็นหมูป่า (วราห์) กายสีขาว ใหญ่ 10 โยชน์ สูง 100 โยชน์ เขี้ยวเป็นเพชร นัยน์ตาเป็นประกายดังสายฟ้าแลบ เสียงคำรามดังก้องมหาสมุทร รัศมีดุจดวงสุริยะ เพื่อปราบปรามยักษ์ตนนี้ หมูนี้มีเขี้ยวเป็นเพชร ดำน้ำลงไปในมหาสมุทรต่อสู้กับหิรัณยากษะ จนเวลาล่วงเลยไปถึงหนึ่งพันปี จึงสามารถฆ่าหิรัณยากษะได้สำเร็จ ท้ายที่สุดก็เอา เขี้ยวเพชรนั้นงัดเอาแผ่นดินขึ้นมาไว้บนผืนน้ำตามเดิม.