ในวันที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2415 หลังจากนางอาหลู่เท่อได้ถูกเลือกให้เป็นพระมเหสีโดยสมเด็จพระจักรพรรดิถงจื้อ ทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างพระพันปีทั้งสองคือพระนางซูสีอันไทเฮาและพระนางซูสีไทเฮาเรื่องการเลือกพระมเหสีโดยพระนางซูอันไทเฮาทรงสนับสนุนนพระนางอาหลู่เท่อเพราะเห็นว่านางเป็นคนมีความสามารถ อัธยาศัยดีแต่พระนางซูสีไทเฮาสนับสนุนนางเฟิ่งเจียว แต่พระสนมเฟิ่งเจียว แสดงกิริยาไม่สุภาพต่อหน้าพระพักตร์จักรพรรดิ ทำให้พระองค์ทรงเลือกพระนางอาหลู่เท่อ พระนางซูสีไทเฮาได้โต้แย้งและว่านางควรมีความเฉลียวฉลาดมากกว่านี้ พระอัยกาทางฝ่ายมารดาของพระนางอาหลู่เท่อ (พระอนุชาของอดีตจักรพรรดิเต้ากวง) ทรงเป็นปริปักษ์กับพระนางซูสีในอดีต อย่างไรก็ตามจักรพรรดิถงจื้อทรงเลือกพระนางนางอาหลู่เท่อซึ่งทำให้พระนางซูสีไม่พอใจอย่างยิ่ง แต่ก็จำใจรับพระนางฟูจาเป็นพระชายา และได้กลายเป็นพระสนมเอกโดยทันทีหลังพระราชพิธีอภิเษกสมรส

พระนางซูสีไทเฮาทรงอยากให้จักรพรรดิถงจื้อแบ่งเวลาอยู่กับพระสนมฟูจาบ้าง แต่จักรพรรดิถงจื้อนั้นไม่ทรงชอบพระสนมฟูจามาก ๆ จึงทำให้พระนางนั้นพยายามเข้าหาจักรพรรดิแต่ก็ไม่เป็นผลจึงทำให้พระนางนั้นหมดความอดทน จึงทำให้พระนาไม่สนพระทัยในจักรพรรรดิถงจื้อ พระจักรพรรดิโปรดสมเด็จพระมเหสีเจี้ยซุน พระอัครมเหสีมากกว่า