บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งสมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 แห่งซิซิลี หรือ ชาร์ลส์แห่งอองชู (ฝรั่งเศส: Charles Ier de Sicile, อังกฤษ: Charles I of Sicily หรือ Charles of Anjou) (21 มีนาคม ค.ศ. 1226 – 7 มกราคม ค.ศ. 1285) สมเด็จพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 แห่งซิซิลีเป็นพระราชโอรสองค์เล็กของพระเจ้าหลุยส์ที่ 8 แห่งฝรั่งเศสและบล็องช์แห่งคาสตีล สมเด็จพระราชินีแห่งฝรั่งเศส และเป็นพระอนุชาในพระเจ้าหลุยส์ที่ 9 แห่งฝรั่งเศสพระเจ้าชาร์ลส์เป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรซิซิลี ผู้ได้ราชบัลลังก์มาจากการพิชิตได้ในปี ค.ศ. 1226 [1] หลังจากที่ได้รับหนังสือประกาศอภิสิทธิ์จากสมเด็จพระสันตะปาปามตั้งแต่ปี ค.ศ. 1262 ก่อนหน้านั้นแล้ว ต่อมาพระเจ้าชาร์ลส์ก็ทรงถูกขับออกจากซิซิลีหลังสงครามเวสเปอร์ซิซิลีปี ค.ศ. 1282 หลังจากนั้นพระองค์ก็ยังทรงดำเนินการพยายามที่จะอ้างสิทธิอยู่ต่อมา แม้ว่าอำนาจของพระองค์จะถูกจำกัดอยู่แต่เพียงดินแดนของซิซิลีบนคาบสมุทรอิตาลีเท่านั้น โดยมีเนเปิลส์เป็นเมืองหลวง หลังจากปี ค.ศ. 1282 แล้วพระองค์ก็ทรงดำรงพระราชอิสริยยศเป็นพระมหากษัตริย์แห่งเนเปิลส์ เช่นเดียวกับผู้ครองที่สืบต่อจากพระองค์