พระเจ้าชังซู (ค.ศ. 394-491)[1] เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 20 แห่งอาณาจักรโกคูรยอ เป็นพระราชโอรสองค์โตในพระเจ้าควังแกโทมหาราช ประสูติเมื่อ ค.ศ. 394 ทรงพระนามเดิมว่า องค์ชายคอรย็อน หรือ ย็อน ทรงถูกสถาปนาขึ้นเป็นองค์รัชทายาทเมื่อ ค.ศ. 408 ขณะพระชนม์เพียง 14 พรรษาและเมื่อพระราชบิดาสวรรคตในปี ค.ศ. 413 องค์รัชทายาทคอรย็อน จึงเสด็จขึ้นครองราชย์สืบต่อมาทรงพระนามว่า พระเจ้าชังซู ขณะพระชนม์เพียง 19 พรรษาในรัชกาลนี้ ถือว่าอำนาจของโกคูรยอพุ่งถึงขีดสุดเพราะทรงสืบสานนโยบายของพระราชบิดาไว้อย่างดีปีแรกในรัชกาลหรือตรงกับค.ศ. 414 โปรดให้สร้าง สิ่งสำคัญไว้อย่างหนึ่งคือ หลักศิลาจารึกของพระเจ้าควังแกโท เพื่อระลึกถึง พระเจ้าควังแกโทมหาราช พระราชบิดาและเพื่อบันทึกเรื่องราวในรัชสมัยของพระเจ้าควังแกโทและในยุครัชกาลนี้ถือว่าเป็นยุคทองของโคกูรยอและพระองค์ถือว่าเป็นจักรพรรดิที่ครองราชย์ยาวนานที่สุดในโลกเป็นอันดับ 4 คือ 79 ปี 2เดือน หลังสิ้นรัชกาลของพระองค์ได้มีผู้ถวายพระราชสมัญญาว่า พระเจ้าชังซูมหาราช พระเจ้าชังซูทรงครองราชย์ได้ 79 ปี 2 เดือนก็สวรรคตเมื่อ ค.ศ. 491 รวมพระชนมายุ 96-97 พรรษา พระราชนัดดาของพระองค์จึงเสด็จขึ้นครองราชย์สืบต่อมาทรงพระนามว่า พระเจ้ามุนจามย็อง