พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเสงี่ยม (17 มีนาคม พ.ศ. 2358 – 22 มกราคม พ.ศ. 2432) เป็นพระราชธิดาพระองค์ที่ 17 ในพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ประสูติแต่เจ้าจอมมารดาจัน[1] หรือออกนามว่าจันเขมร[2] เมื่อวันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2358 (แบบสากลคือ พ.ศ. 2359)พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเสงี่ยม เป็นหนึ่งในเจ้านายฝ่ายในที่ได้รับเครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรืองยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ จากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เมื่อปี พ.ศ. 2425พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเสงี่ยม ทรงดำรงตำแหน่งเป็นองค์กุลเชษฐ์แห่งพระบรมวงศานุวงศ์ในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เป็นเวลาราว 2 ปี ตั้งแต่วันที่ 27 กรกฎาคม พ.ศ. 2431 ต่อจากพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงวรศักดาพิศาล สุพรรฒนาการสวัสดิ พระปิตุลาหลังจากทรงประชวรเรื้อรังมาช้านาน ล่วงมาในเดือนกรกฎาคมพระองค์มีเม็ดขึ้นที่พระชิวหา แม้จะมีแพทย์หลวงเข้ามาถวายการรักษาแต่พระอาการก็ไม่ดีขึ้น[3] ที่สุดพระองค์สิ้นพระชนม์เมื่อวันที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2432 (แบบสากลคือ พ.ศ. 2433) สิริพระชันษา 73 ปี และมีพิธีพระราชทานเพลิงพระศพ ณ พระเมรุวัดสระเกศ เมื่อวันที่ 26 มกราคม พ.ศ. 2435 พร้อมกับพระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจามรี[4][5] พระขนิษฐาต่างพระมารดา