พระเจ้าบุเรงนอง
พระเจ้าบุเรงนอง

พระเจ้าบุเรงนอง

พระเจ้าบุเรงนอง หรือพระนามเต็มว่า พระเจ้าบุเรงนองกะยอดินนรธา (อักษรโรมัน: Bayinnaung Kyawhtin Nawrahta, พม่า: ဘုရင့်နောင် ကျော်ထင်နော်ရထာ บะยิ่นเหน่าง์จ่อถิ่นหน่อยะถ่า; 16 มกราคม 2059 – 10 พฤศจิกายน 2124) หรือ พระเจ้าหงษานีพัตร[4] เป็นพระมหากษัตริย์พม่าจากราชวงศ์ตองอู เสวยราชย์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2093 ถึงปี พ.ศ. 2124 อาณาจักรของพระองค์เป็นอาณาจักรที่ใหญ่ที่สุดในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยมีอาณาเขตแผ่ไปถึงอาณาจักรล้านนา อาณาจักรล้านช้าง รัฐมณีปุระ และอาณาจักรอยุธยา[5]พระองค์ถือเป็นหนึ่งในสามมหาราชพม่าพร้อมด้วยพระเจ้าอโนรธามังช่อ แห่งราชวงศ์พุกาม และพระเจ้าอลองพญา แห่งราชวงศ์คองบอง สถานที่หลายแห่งในพม่าปัจจุบันตั้งชื่อตามพระนาม พระองค์ยังทรงเป็นที่รู้จักในประเทศไทยว่า "พระเจ้าชนะสิบทิศ" จากนวนิยายเรื่อง ผู้ชนะสิบทิศ ของยาขอบ

พระเจ้าบุเรงนอง

พระราชสมภพ 16 มกราคม 2059
ตองอู
พระราชบุตร อังวะมิบะยา
พระเจ้านันทบุเรง
นรธาเมงสอ
พระเจ้านยองยาน
พระนางเมงเกงสอ
พระนางราชธาตุกัลยา
สิริสุธรรมราชา[1][2]
เจ้าภุ้นชิ่[3]
ระยะเวลาครองราชย์ 31 ปี
ราชวงศ์ ตองอู
ก่อนหน้า พระเจ้าตะเบ็งชะเวตี้
ครองราชย์ พ.ศ. 2093–2124
พระราชมารดา ฉิ่นมฺโยเมี๊ยต
พระราชบิดา มินจีเสวฺ่
ราชาภิเษก 12 มกราคม 2097
สวรรคต 10 พฤศจิกายน 2124 (700165000000000000065 ปี 7002299000000000000299 วัน)
พะโค
พระนามเต็ม
พระนามเต็ม
บะยิ่นเหน่าว์จ่อถิ่นหน่อยะถ่า, เซงพะยูเชง, ศรีตริภวนาทิตยบวรบัณฑิตสุธรรมะราชามหาธิบดี
ถัดไป พระเจ้านันทบุเรง
พระอัครมเหสี พระนางอตุลสิริมหาราชเทวี
พระนางจันทาเทวี
พระนางราชเทวี[1]

ใกล้เคียง

พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี กรมหมื่นสุทธนารีนาถ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระกำแพงเพชรอัครโยธิน พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนเรศรวรฤทธิ์ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอนุสรมงคลการ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระจันทบุรีนฤนาถ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าภาณุพันธุ์ยุคล พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าเฉลิมพลฑิฆัมพร